gün doğuyor hepi topu bir gün daha
karışıyor alışıyor, günden düne kaçsam nafile.
bir kanatlı karınca mevsimi,
avunuyor, ısınıyor, ıssızlığa nafile.
alışıyor belki de insan kimi zaman haline
vuruluyor aşk ile teslim olmuş öteki haline
ah bu devran bile bile dönmüyor.

bir huzurlu öğlenin sonrası
geliverir dalların arkasından güneşin uykusu
eflatun sokaklar, toz pembeye karışır
şairin gözüyle, kendisiyle barışır
kimi zaman
sarıverir erguvan şenliği yorgun her yeri
iyileşir kaygılar tekrar etse de kendini
tüm lütuflar duayla gelmiyor.