son söyleneceği ilk söylemek gerekirse, candır bu insanlar. bir çok açıdan bu durumu değerlendirmek gerekebilir, ama genel itibariyle böyledir. ister evli olsun, ister bekar ya da ailesiyle yaşayan insan, anlaşılacak insandır. kendini dış dünyadan soyutlayacak nedenleri vardır, asosyal olması gibi, parası olmaması gibi, yalnızlığı seçmesi gibi. sonrasında o dört duvar arasında, kendi dünyasını oluşturur. neyden zevk alıyorsa, evini onlarla döşer ve bir noktada kendini soyutlar dış dünyanın çöplüğünden. gittiği mekanları, gezdiği yerleri, millete gösterme çabası yoktur.
şu yönden eleştirilebilir, dış dünyaya çıkıp mücadele etmek yerine evinde olmayı tercih ettiği için laf söyleyebiliriz. ama çok isterse şu zamanda onu konuda da oturduğu yerden bir şeyler yapabilir.
son olarak bu konuda yazılmış olan bir alıntıyı da alıntılamak istiyorum.
'yalnızlığın dezavantajlarından birisi vardır ki, bilincine varılması ötekiler kadar kolay olmaz. bu dezavantaj; sürekli evde kalmak yüzünden, dış etkilere karşı çok duyarlılaşan bedenimizin en küçük bir hava akımında bile hasta olmasıdır. sürekli köşeye çekilmişlik yüzünden ruhsal durumumuz öyle duyarlı olur ki, en önemsiz olaylar, sözcükler ve hatta salt tavırlar yüzünden huzursuz olur, hastalanır ya da inciniriz. oysa sürekli kalabalığın içinde kalan biri, bunları dikkate almaz bile.' a. schopenhauer