hikaye kopuk, derinlik verilememiş.. metaforlara dayamış kendini ama bana kalırsa o da yeterli olmamış. beren saat’in oynadığı karakter ve oyunculuğu filme hiç uymamış, anlamadım. oyunculardan bir yılmaz erdoğan oynamış, o da “of çok iyi falan” denilecek kadar değil. diğer oyuncular öylece kamera önünde takılmış gibi hissettim.

sevdiğim bir iki sahne var. her ne kadar abartılmış gelse de ruj sahnesi beni etkiledi. ve işte yüzü kapalı sevişme sahnesi.

ayrıca fars müziklerini severim, maalesef çok daha güzel, dokunaklı şeyler seçilebilirdi diye düşünüyorum.

şiirler, o sessizlik ve karanlık hali sevdiğim için sıkılmadan izledim ben filmi. her sahnenin bir fotoğraf gibi hissettirmesini de seviyorum. filmi değil ama o görsel şöleni izlemek güzel geliyor.