
Kimdir?
(8 şubat 1888 – 2 haziran 1970) italyan modernist şair, gazeteci, deneme yazarı, eleştirmen, akademisyen ve 1970 neustadt uluslararası edebiyat ödülü kazananı. ermetismo (hermetizm) olarak bilinen deneysel akımın önde gelen temsilcilerinden ve 20. yüzyıl italyan edebiyatının en tanınmış katkıcılarından biridir. giuseppe ungaretti, mısır’a göç etmiş toscanalı bir ailenin çocuğu olarak 1888’de iskenderiye’de doğdu. ortaöğrenimini oradaki bir fransız lisesinde tamamladıktan sonra 1912’de paris’e gitti. hukuk fakültesi’ne kaydolmakla birlikte daha çok edebiyat ve felsefe derslerine katıldı. ilk şiirleri 1916’da çok sınırlı sayıda udine’de bir arkadaşı tarafından bastırılmıştı. l’allegria adlı kitabı 1919’da, ikinci önemli şiir kitabı sentimento del tempo ise 1933’te yayımlandı. 1936-42 arasında brezilya’da são paulo üniversitesi’nde italyan edebiyatı profesörü olarak görev yaptı. 1939’da 9 yaşında kaybettiği oğlu antonietto’nun acısını 1947’de yayımlanan il dolore kitabıyla dile getirdi. italya’ya döndükten sonra roma üniversitesi’nde modern italyan edebiyatı dersleri verdi. sonraki yıllarda yazdığı önemli yapıtları arasında la terra promessa (1950), il taccuino del vecchio (1960) ve shakespeare, góngora, racine, blake, mallarmé gibi şairlerden yaptığı çeviriler sayılabilir. ungaretti 1970’te milano'da öldü.
-
italyan şair. batık liman adlı meşhur kitabı yakın zamanda şair ilker şaguj'un italyanca aslından yaptığı çeviriyle ketebe yayınları'ndan çıktı. batık liman'ın türkçe'deki en canlı çevirisi. -
anısına
locvizza 30 eylül 1916
muhammed şahab’tı
adı
göçebe emirlerin
soyundan gelen
kıydı canına
çünkü yoktu artık
vatanı
sevdi fransa’yı
ve değiştirdi adını
marcel oldu
ama olmadı fransız
ve bilmiyordu artık
kahve içerken
kur’an’dan nağmeler dinlenen
soydaşlarının çadırında
yaşamayı
ve bilmiyordu
bitirmeyi
bırakılmışlığının
şarkısını
onu ben aldım
otel müdiresiyle birlikte
paris’te kaldığımız
carmes sokağı 5 numaradan
solmuş, daracık bir yokuştaki
yatıyor
ivry mezarlığı’nda
bir varoş öyle
dağılmış bir panayırın
bir gününde gibi gözüken
her an
ve belki yalnız benim
bilen hâlâ
yaşadığını
çev. ilker şaguj -
(bkz: batık liman)