giuseppe ungaretti

Kimdir?

(8 şubat 1888 – 2 haziran 1970) italyan modernist şair, gazeteci, deneme yazarı, eleştirmen, akademisyen ve 1970 neustadt uluslararası edebiyat ödülü kazananı. ermetismo (hermetizm) olarak bilinen deneysel akımın önde gelen temsilcilerinden ve 20. yüzyıl italyan edebiyatının en tanınmış katkıcılarından biridir. giuseppe ungaretti, mısır’a göç etmiş toscanalı bir ailenin çocuğu olarak 1888’de iskenderiye’de doğdu. ortaöğrenimini oradaki bir fransız lisesinde tamamladıktan sonra 1912’de paris’e gitti. hukuk fakültesi’ne kaydolmakla birlikte daha çok edebiyat ve felsefe derslerine katıldı. ilk şiirleri 1916’da çok sınırlı sayıda udine’de bir arkadaşı tarafından bastırılmıştı. l’allegria adlı kitabı 1919’da, ikinci önemli şiir kitabı sentimento del tempo ise 1933’te yayımlandı. 1936-42 arasında brezilya’da são paulo üniversitesi’nde italyan edebiyatı profesörü olarak görev yaptı. 1939’da 9 yaşında kaybettiği oğlu antonietto’nun acısını 1947’de yayımlanan il dolore kitabıyla dile getirdi. italya’ya döndükten sonra roma üniversitesi’nde modern italyan edebiyatı dersleri verdi. sonraki yıllarda yazdığı önemli yapıtları arasında la terra promessa (1950), il taccuino del vecchio (1960) ve shakespeare, góngora, racine, blake, mallarmé gibi şairlerden yaptığı çeviriler sayılabilir. ungaretti 1970’te milano'da öldü.


  1. italyan şair. batık liman adlı meşhur kitabı yakın zamanda şair ilker şaguj'un italyanca aslından yaptığı çeviriyle ketebe yayınları'ndan çıktı. batık liman'ın türkçe'deki en canlı çevirisi.
  2. anısına
    locvizza 30 eylül 1916

    muhammed şahab’tı
    adı

    göçebe emirlerin
    soyundan gelen
    kıydı canına
    çünkü yoktu artık
    vatanı

    sevdi fransa’yı
    ve değiştirdi adını
    marcel oldu
    ama olmadı fransız
    ve bilmiyordu artık
    kahve içerken
    kur’an’dan nağmeler dinlenen
    soydaşlarının çadırında
    yaşamayı

    ve bilmiyordu
    bitirmeyi
    bırakılmışlığının
    şarkısını

    onu ben aldım
    otel müdiresiyle birlikte
    paris’te kaldığımız
    carmes sokağı 5 numaradan
    solmuş, daracık bir yokuştaki

    yatıyor
    ivry mezarlığı’nda
    bir varoş öyle
    dağılmış bir panayırın
    bir gününde gibi gözüken
    her an

    ve belki yalnız benim
    bilen hâlâ
    yaşadığını

    çev. ilker şaguj