aklıma geldikçe son dizeleriyle beni yakılmış bir aşiyan gibi bırakan şiirdir.


"ekmeğimi kazandım ve tükettim sizler gibi.
bir doktorum ben, doğrusu: bir doktordum.
saçlarımın renginden mi şeklinden mi burnumun
bir gün evsiz barksız ve aşsız kodular beni.


bir yastıkta yedi yıl kocadığım kadın
yanağımı yanağına elimi kucağına vererek
kurtuldu benden gerekçe göstererek
siyah saçlarımı önünde yargıcın.


ben ama geçtim geceleyin bir ormandan
(yanlış bir anne tarafından doğurulmuşum)
bir ülke arayarak dışlamayan bizleri.


fakat hangi kapıyı çalsam
utanmaz diyerek çevirdiler geri
ben utanmaz değil, mahvolmuşum. "