nazım hikmet'in en iyi şiiri olmasa da, o'nun gözlerine bakarken hissettiklerimi en iyi anlatan ve keşke ben yazmış olsaydım dediğim şiiri.

gözlerine bakarken
güneşli bir toprak kokusu vuruyor başıma,
bir buğday tarlasında, ekinlerin içinde
kayboluyorum...
yeşil pırıltılarla uçsuz bucaksız bir uçurum,
durup dinlenmeden değişen ebedi madde gibi gözlerin:

sırrını her gün bir parça veren
fakat hiç bir zaman
büsbütün teslim olmayacak olan...