-
ayna gibidir. kırdın mı bir daha toparlayamazsın. -
histir. elinizde olmaz. bazı değişkenler tarafından belirlenir ve siz bu duyguyu hisseder ya da hissetmezsiniz. -
galiba bir insana yalnızca bir defa güvenebiliriz. ikincisi ızdırap oluyor. -
küçüklüğümden beri herkese güvenirdim. çocukluğun verdiği bir his olsa gerek. lise sonda hafiften anladım aslında güvenmemeyi. o günden beri kimselere güvenmezdim. sonra biri çıkıp geldi güvenmemek seni çok yorar dedi. gel benle beraber güven insanlara dedi. insan güvenince sırtını yaslıyormuş birisine onu anladım. gerçekten muhteşem bir hismiş. çok sürmedi, 2 yılın sonunda sırtım boşa çıktı. insanlara güvenmemeyi tekrardan öğretti. öğrenmenin yaşı yoktur. belki de yeniden güvenmeyi öğrenirim, sonra yeniden güvenmemeyi. ya da hissizleşirim bilemeyiz. -
galiba kendiliğinden ortaya çıkıyor. inşaa edilen bi şey değil ama kesinlikle yıkılıp, eksilen bi şey. eksilen parçaların tekrar yerine koyulamadığı çok güçlü bir duygu. şu dünyada en en sevdiğim his. -
tek kullanimliktir ve bircok defasi aptalliktir diyebiliriz -
güven ve ihanet biri olmadan diğeri anlam kazanamaz. ihanete uğramamış birisi güven nedir güvenmek nedir bilemez. işte bu yüzden ilk güvenimiz bir nevi tekrar güvenimizdir. tekrar güvenmeye hayatla başlarız çünkü insan hayata güvenmeden yaşayamaz; ya ölmeyi bekler umutsuzca ya da kendini öldürür. ilk ihanete uğrama bir uyanıştır, artık gerçekle yüz yüzedir insan ve gerçek katlanılmaz acılar verir. belki de bundandır güvenin hayattaki en acı verici şeylerden biri olması...
edit: imla -
hep yarı oranda azalarak geriler fakat asla yok olmaz. bir ekmeği bölmek gibi. ikiye, bölüneni ikiye, onu ikiye, çıkanı ikiye, sonrakini ikiye, ikiye, ikiye... hep küçülür ama bitmez.
mutlaka birine güvenmek ister çünkü insan, mecburdur buna. -
insan güvenmekten korkan birisine ne diyebilir ki? -
zordur.
hayatta bir elin parmakları kadar insana güvenebiliyorsanız ya şanslısınızdır ya da olayı çok yanlış anlamışsınızdır.