güvensizlik



  1. başkasına güven duymamak bir yere kadar da insanın kendine güven duymaması bitirir.
  2. bir laf vardır; pezevenk yar güvenmez, hırsız mal güvenmez. işte insanın kendisi yalan söyleyince, başkasına güvenemez. neden karşıdaki de yalan söylemesin ki?
  3. 4 yıl kadar önce kendini ortaya çıkaran his.
    sadece ilişki açısından değil ama. öyle ergen muhabbetine girecek değilim. gerek sosyal gerek ailesel olarak her türlü güven duygum mevcut bir durumdan dolayı kalıcı olarak yok oldu. (şuan kalıcı görünüyor) insanları iyi analiz edemediğim dönemlerden kaynaklı da olabilir tabi bu.
    ama çok boktan bir his olduğunu söyleyebilirim..

    edit : cümleyi batırmışım.
  4. güvensizlik duygusu zekamın hafife alınmasıyla başlıyor bende. ufak bir kaç ayrıntıyı kimse önemsemez belki ama benim lanet olasıca beynim çöpe atmayıp tutuyor işte onları. günler sonra hatta aylar sonra o ayrıntıları çürüten bir olay yaşandığında ben engel olamadan kıyaslaması bitmiş oluyor.

    evet engel olmak istiyorum çünkü bu yönüm huzurumu kaçırıyor. bazı şeyleri fark etmeden tadını çıkartmak istiyorum ama bu yönüm, o küçük sinekleri gözümün içine sokup duruyor. e haliyle mide de bulanıyor. böyle birkaç küçük yalan yakaladığımda kimsenin yüzüne vuracak değilim elbette. tabii benden güven duymamı beklemedikleri sürece.

    lafın kısası; söylediğiniz yalanları bir yere not edin ve daima ona göre davranın. karşınızdaki kişi ara sıra sordukça o yalanı hatırlayıp cevap vermeyin. yakalanmak istemiyorsanız gerçeği unutup söylediğiniz yalana inanacaksınız. işin sırrı bu bence. yakalanmayıp huzur bozmamanız dileğiyle... hadi kolay gelsin.
  5. bugün işe giderken yolda kendi kendime güveni düşündüm. ne olursa olsun yine de güven insanlara dedim.

    hayatımda üç kişi tarafından çok ağır darbe aldım.

    etrafıma bakıyorum herkes akıllı bir ben salağım. teşekkürler.
    ozumm
  6. artık her köşebaşında, her adımda, her cümlede, her dokunuşta, her anımızda hissettiğimiz. çünkü masumiyet kayıp, hakim renk siyah ve her birimiz lekeliyiz.
  7. karşısındakine güven(e)meyip hep gardda beklemek, karamsarlık görünümlü gerçekçiliğe itiyor, yoruyor insanı.
  8. refleks ise hastalık, tecrübeyse "canım ya"
    güvenmeyeceksin olum kimseye. bağlanmayacaksın da. kendine de güvenmeyeceksin hatta. hep yetersiz olduğunu düşünüp acı çekeceksin. böğrüne böğrüne zift aksın, kanalizasyon boşalsın, kurbağalar vırraklasın. hisset bunu.
    yok