elbette hoş birşey değil. fakat ben de kısırlaştırılmış bir dişi kediyi arkadaş edindim kendime ve şiddetle karşı çıkan arkadaşlara sormam gereken birkaç soru var.

siz hiç çöp konteynırlarının sağında solunda içi dışına çıkmış yavru kedi ölüsü gördünüz mü?
siz hiç açlıktan, susuzluktan ve kimsesizlikten korku içinde çocuklardan kaçmaya çalışarak hayatta kalmayı deneyen bir yavru kedi gördünüz mü?
siz hiç yavrusuna yetemediği için onları birer birer kaybeden çaresiz annenin üzüntüsünü görebildiniz mi?
siz hiç üzerinde sigara defalarca sigara söndürülmüş bir yavruyu kucağınıza alıp içine düştüğü dehşeti hissettiniz mi?

ne sanıyorsunuz lan siz dünyayı? yaşamak ve üremek için müthiş bir ortam falan mı?

kimse kusura bakmasın mantıklı bir eylemdir. dışardakilere de elimizden geldiğince yardım edelim, yuva sahibi yapalım.

edit: mantıklı fakat etik olmadığı söylenmiş. hayvanlarda bu tür eğilimler olmadığı için empati yeteneğimiz bu noktada bir işe yaramaz. ikincisi, etik dediğimiz şey amiyane tabirle toplumun ahlak anlayışı, ahlak felsefesi ise her olay ayrı bir kıstastır. kediyi kısırlaştırmak sadece mantıklı değil ayrıca vicdan sahibi bir bireyin başka bir canlının yaşam kalitesini artırmak ve sonradan olması muhtemel yavruların da cok büyük ihtimalle acı dolu bir yaşama adım atmalarına engel olduğu için etiktir de. doğması muhtemel yavruların yaşam haklarını ellerınden aldıgımızı düşünenler olabilir fakat onlar zaten yoklar.