hissizleşmek



  1. üst üste milyon defa hayal kırıklığına uğradıktan sonra yaşanması kaçınılmaz durum. artık ağzıyla kuş tutsa insanlar, hevesiniz kırıldıysa hiçbir şey hissedemiyorsunuz.
  2. kendi akıl sağlığımız için belki bir süre olmamız gerekendir :(
  3. insan nasıl bir süre sonra soğuğu hissetmiyor ise bir süre sonra duygu denen naneyi hissetmeyi bırakabiliyor tabi elinde olmadan istemeden. hamdım piştim yandım sözündeki yanmak kısmı oluyor sanırım bu durum. pek çok ilişki yaşamak veya arkadaş, dost dediğin insanların gerçek yüzünü gördüğün zaman başlıyor bilemiyorum. insanların yüzüne siktir git demek yerine gülüp geçme noktasına gelmek acı bir durum olsa bile üzüntü, mutluluk hissetmemek çoğu zaman insanın kendi yararına oluyor. bir süre sonra sevmeyi sevilmeyi, üzülmeyi ve üzmemek için çabalamayı özlüyor olsada bir zaman sonra geçiyor bu durum.
    edit :
    destek alın demiş yazarlardan biri ekleme yapayım; iki sene önce sevdiğim kız ile en yakın arkadaşım ikiside kıza karşı deli gibi bir şeyler hissettiğimi bildiği halde sevgili oldular ali cengiz oyunları çevirerek bana karşı ve aynı sene içinde değer verdiğim bir arkadaşımın cenaze namazını kıldım. bunu atlatmanın tek yolu hayatı toz pembe gösteren ilaçlardır. inanın bana hayat pembe falan değil ve ben hayatı sahte pembe göreceğime siyah ağırlıklı olarak görmeyi yeğlerim.
    edit 2 :
    egoistlik diyen olmuş. kimse için çaba harcamamaktan kaynaklanan bir sorun demişler. aslında tam tersi olduğunu düşünüyorum ben. etraftaki insanların (yada bana denk gelen insanlar.) hep bencil davranışlarını alttan alma sonucu oluyor. dedim ya siktir git demek yerine gülüp geçtiğim için herkesi hoş tutalım kırmayalım dediğim için. ben üzüleyim onlar üzülmesin dediğim için. boşverin içinizde kalmasın kırın geçin alttan almayın çevrenizde kalan insanlar daha samimi olur böylece. onlarda göte göt der sizin gibi kimse kimseyi kıramaz doğru söylediği için alttan almaz daha gerçekçi olur tam anlamıyla dost olur.
  4. evet bu tanım banada uyuyor. giderek hissizleşiyorum. umursamama yada kabullenme bilemiyorum. ama ivme aşağı gidiyor. hep gelse diye beklerken gelsede olurrrr gelmesedeee evresi başlıyor. bir sonraki evre gelmesin istemem evresi. daha da ötesi adını bile unutmak
  5. kontrol etmemiz gereken eylemdir.
    ara sıra da tavsiye edilen eylemdir.
  6. kişisel olarak üstesinden gelebileceğimize biraz inansam da toplumsal olarak bu yolda olduğumuz daha bir gerçek.
  7. olayların yoğunluğu o kadar fazladır ki artık vücut/ruh hiçbir tepki veremez hale gelir.
    (bkz: uyuşmak)
  8. yaş aldıkça tüm hislerinin büyük bir ivme ile azaldığını bildikçe ve deneyimledikçe, yaşamanın bu anlamda ne kadar zavallıca olduğunu düşünmüşümdür hep. kısacası hissizleşmekten kaçamazsınız.
  9. anlamadigim olay, aksine öfke hislerim okadar artmaya basladi ki, etrafimdaki insanlarin bu hislerimden dolayi havaya ucacaklarini hissediyorum nerdeyse.
  10. bir dönem aşırı hissetmenin sonucunda meydana gelen lanet.. bir de dış etkenler var tabi.