-
ilk askim komsumuz özlem abla idi. ben 10 o ise 24-25 yaslarindaydi. cok guzeldi ve benimle cok ilgilenir cok severdi. okuldan gelir gelmez onlarin eve giderdim. evlerinin kocaman bir bahcesi vardi. ceviz agacinin altinda oturur saatlerce konusurduk. ilk annesi anlamisti ona asik oldugumu. bana :"oğlum sen buyuk olsaydin özlem'le seni evlendirirdim" diyerek gülmüştü. ben de sazan gibi atladim :"olsunnn ben yine evlenirim." demistim. herkes kahkahayi patlatinca cok utanmistim. o gunden sonra özlem abla bana askim demeye baslamisti. yuzum kizarsa da icimden cok mutlu oluyordum. sonra bir adam geldi ailesiyle. birseyler sezmistim. kisa sure sonra gelin olarak evden ciktiginda saklandigim duvarin ardindan uzgun bir sekilde bakakalmistim. o gunden sonra özlem ablayı hiç gormedim. -
şimdi sizi biraz geçmişe götüreceğim, 17 sene öncesine. anaokulundayım... ne? benim ilk aşkım anaokulundaydı, bi' problem mi var gardaş :)
6 yaşında falanım. bildiğin şekerlik akıyor suratımdan, tontiş teyzelerin "büyüyünce kızımı/torunumu sana veriyim" cümlesinin başrollerini oynuyorum her an. kızın/torunun neden verildiğini anlamayan bir ruh hali içerisindeyim de aynı zamanda :) herhalde yaramazlık yapıyorlar, ondan diye düşünüyorum. ama çok tatlıyım o zamanlar, şimdiki gibi kartlaşmış değil... neyse. sınıfımda 3 arkadaşım var şu an adını hatırladığım: eray, ali, türkan. türkan malumunuz ilk aşkım :) eray ve ali de en yakın arkadaşlarım. şimdi kim bilir nerelerdeler...
anaokulunun ilk günleri, servise bindim, anneme el sallaya sallaya... servisimdeki üst sınıflardan züppeler anne kuzusu diye dalga geçtiler, tenezzül bile etmeden geçtim oturdum boş bulduğum bi' koltuğa. biraz sonra yanıma hayatımda gördüğüm en güzel kız oturacaktı. hala da öyledir, hayatımda gördüğüm en güzel kız dediğimde aklıma o gelir, türkan. neyse, geldi, yanıma oturdu. heyecanlanmıştım. merhaba dedi. öyle bir merhaba deyişi vardı ki, bir insan ancak o kadar güzel merhaba diyebilirdi. merhaba dedim. adını söyledi, tanıştık... okula gelince indik, herkes sınıfına kadar servisçisi tarafından bırakılıyordu, bebeyiz o zaman tabi. neyse, türkan ve bana: siz ikiniz aynı sınıftaymışsınız, dedi. bir kez daha mutlu oldum. içten içe hiç hissetmediğim bi' duygu tüm benliğimi sarıyordu. daha önce duymadığım bi' his... kalbim, göğüs kafesimden çıkıp kanatlanacaktı sanki... şimdilerde ona aşk diyoruz, o zamanlar tanım koymakta zorlanıyordum tabi.
gel zaman git zaman türkan ile muhabbetimiz arttı. zaten çocukluğun verdiği masumiyetle de, ona oyuncaklarımı veriyorum, yemeğimi paylaşıyorum, o da aynını yapıyordu. birbirini seven bir çiftin yapabileceği fedakarlıkları kendi ölçümüzce yapıyorduk... oyun saatlerinde onunla, oynuyorduk. resim derslerinde el ele resimlerimizi yapıyor, gökyüzüne kalpler konduruyorduk. -allam romantizme bak yaaa :d- servisçimiz haftada bir şeker dağıtıyordu. bazen türkan'ın o çok sevdiği portakallı şekerden oluyordu. kendi şekerini yemesini bekliyor ve benimkini de ona veriyordum. sevdiğim, ilk aşkım sevdiği şekeri daha çok yiyebilsin diye. temiz masum bir aşktı bizimkisi... yanağımdan öpüyordu her şeker verdiğimde utangaç bir tavırla. hala yıkamam sol yanağımı o yüzden...-just kiddin' pal :d-
anaokulu bitmeden önce mezuniyet gibi bi'şeyler yapmıştık. belediyenin salonunda falandı yanlış hatırlamıyorsam. orda, barış manço'nun arkadaşım eşşek şarkısını söylemiştim. koro yapmıştık lan :d 6 yaşındaki ben, koronun en önemli üyelerinden biriydim :d neyse, o günlerden geriye elimde kalan ise bir toplu sınıf fotoğrafı ve türkan ile o balodan kalan el ele verdiğimiz, sırıttığımız poz. sonra okul bitti, yollarımız ayrıldı, galiba babası subaydı ve başka bir şehre taşınmaları gerekmişti... bir daha da göremeyecektim onu hiç, ne de o beni... soyadını hatırlasam feysbuktan falan bakıp bulmaya çalışırdım ama aradan geçen o kadar sene, zaten çocuk olan bizleri çok da soyadlarımızı düşünmeye mahal vermeyen düşünce yapımız engel olmuştu türkan ile buluşmama...
türkan benim için hep o anaokulundaki saf, temiz, masum kız arkadaşım olarak kalacak... hatıralarımda o şekilde yaşayacak. kırmızı kurdelalı, gri etekli, beyaz gömlekli, siyah ayakkabılı müsamere elbisesinin içinde, altın sarısı saçları ile unutmadığım ilk aşkım olarak...
türkan, öpüyorum yanaklarından :) -
barıştı adı. ilkokul yillarımın tek aşkıydı. ne hayaller kuruyordum yahu. bakın gerçekten montumu montunun üstüne bile asmıştım, valla asmıştım. bahçede bizim sınıf başka sınıflarla maç yapınca en çok onun adını bağırırdım. kazanırsak herkese barış sayesinde kazandık derdim. onun ödevlerine yardım ederdim. sınıf başkanıydım ben, barış konuşunca asla tahtaya yazmazdım. herkes anlamış tabi. bir gün sınıfın gıcık, uyuz bir çocuğu herkesin içinde "sen barış'a aşıksın bilmiyoruz sanki" dedi. :( çok utanmıştım çok.
işin en ilginc yanı, geçen sene mevcut sevgilimle başka bir semtin kösebaşında oturuyoruz. ilkokul yillarindan konu açıldı. ben de başladım barış'ı anlatmaya. gülüyoruz falan. pat köşeden barış dönmez mi. tam karşımda. oha! ortaokuldan sonra bir daha hiç görmediğim cocugu seneler sonra sevgilime anlatirken gördüm. merhabalaştık ayak üstü. barış gittikten sonra sevgilime döndüm "aha işte o barış buydu" dedim. o da şaşırdı tabi bakakaldık birbirimize, sonra başladık gülmeye :)) -
yazılanları okudum da merak ettim. herkes mi ilk aşkını özlemle mutlulukla anıyor acaba? bi ben mi öeh diyorum aklıma geldikçe? bi gün bile göz göze gelmeden tam 3 sene beraber okumuştuk. hani bi insanı uzaktan seversin platonik takılırsın, sonra evren sana bi sürpriz hazırlar ve sen onu tanıma fırsatı bulursun ya, hani tanıdıkça soğursun, ne cahil cool görünmeye çalışan gerizekalının biriymiş dersin... hah ondan işte... -
ilk aşk unutulmaz derler belki de unutmak istemiyoruz..
ilk aşk hep beraber büyüdüğün insan oluyormuş sadece görmek çok zormuş insan ilk aşkına hep geç kalıyor insan galiba ,
anıları ile yaşıyorsun masumiyeti onda buluyorsun ama zaman geçiyor hayatlar değişiyor sen masumiyet aradikca pişman oluyorsun geç kalmisliklarina .. insan merkezinde görmüyor aşkı uzaklaştıkça görüyor nedense belkide ego savaşında egon kazanıyor ama sen kaybediyorsun ..
yapmayın beraber büyüdüğünuz insana geç kalmayın -
ilk aşklar unutlmaz derler gerçektende öyle. ilkokuldayken bir kıza aşıktım arkadaş bu kadar mı güzel gülebilir bir insan birbirimizle vakit geçirirdik hep sınavlara beraber çalışıp beraber bir yerlere giderdik ama olmamıştı işte aradan yıllar geçti kütüphanede çalışırken başımı bir kaldırdım ki o tam karşımda içeri giriyor bir insan hiç mi değişmez gülüşünden hiç mi bir şey eksilmez ama şimdi tek bir fark var ben kitap okurken hep yanımda oturan, ders çalışırız bahanesiyle mesaj atan kızla aramız yakın değil keşke olsaydı da ona onu çok sevdiğimi söyleyebilseydim.içimde bir ukde kaldı hep bu. -
13 paragraflık bir yorum yazdırıp sonra utangaçlıkla sildiren biraz nostalji tadında hatırladıkça mutluluk veren ilişkidir. -
merhaba arkadaşlar
ilk aşkim
bundan 10 sene önce 18 yaşımda iken yurt dışında yaşayan gencecik daha aşkın ne olduğunu bilmeyen biriyim otobüsle eve giderken bir kaö durak sonra otobüse binen bir kız otobüsün orta kısmında ayakta duruyor ve ben gözlerimi ondan ayıramayan aklı durmuş hiç birşey düşünemeyen o an evreni unutan sadece o kıza odaklanan bir insandım taki o kız otobüsten inene dek indiğinde benim inmem gereken durağı çoktan geçtiğimi fark ettim ve aynı yerde indim onu takip edip evini öğrenmek istiyorum ama yapamam çünkü beni fark edipte benden korkarsa onu birdaha gmrdüğümde benden kaçacağını düşündüm. kız uzaklaştıktan sonra evime gitmem için yürümem gerekti çünkü geç saatte son otobüs dü ve ben çok mutlu bir şekilde 30 dakikadan fazla yürüdüm. aklım hep ondaydı onu tekrar görmeyi çok istiyordum.
aradan bir hafta kadar geçti birgün teyzemin kızı ile bir cafede oturuyorduk ve bir anda o otobüsteki kız teyzemin kızına doğru gülümseyerek yürüyordu.
hem şaşkın hemde çok mutluydum. ikisi tokalaştıktan sonra teyzemin kızı bizi tanıştırdı heyecandan terlemeye başlamıştım. biraz konuştular ve sonra neslihan yine gitti.
teyzemin kızına sormak istiyorum herşeyi öğrenmek istiyorum neslihan hakkında ama sormaya çekiniyorum nedenini bilmiyorum. yine aradan 3 yada 4 gün geçmişti bir alışveriş merkezinde yine teyzemin kızına denk geldim. orda neslihan ı sordum ona hemen gülümseyerek çok güzel bir kız beğendin dimi dedi.
bana bir haberi olduğunu söyledi onunla ilgili çok heyecanlandım nedir diye sordum. neslihan beni sormuş teyzemin kızı bircan'a benim hayatımda biri olup olmadığını sormuş. bunu duyduğum da dünyanın en mutlu insanı oldum diyebilirim ve bircan'a bizi mutlaka buluşturmasını söyledim.
bir gün sonra bircan beni arayıp akşam cafede buluşuyoruz neslihan da geliyor dedi. ilk buluştuğumuz cafe nin ismi cafe antik hiç unutamam neslihan en sevdiği içecek redbull :) güzel vakit geçirdik.
bir sonraki gün yalnız buluştuk artık bir kaç buluşmadan sonra neslihana hislerimi açıkladım.
bana karşı boş olmadığını ve aynı hisleri taşıdığını söyledi müthiş bir mutluluk var içimde aşk mı bu acaba diye sordum kendime.
aradan 2 hafta geçti neslihan ı eve bırakmak için otobüs durağında bekliyorduk bana birşey söylemesi gerektiğini söyledi.
yarın onu istemeye gelecek olanlar var dedi ama istemediğini söyledi eski sevgilisiymiş onunla cinsel ilişkiye girmiş ve o çocuk neslihan a seni istemeye geleceğim beni kabul etmezsen ailene benimle birlikte olduğunu söyleyeceğim demiş.
neslihan o an kalbime bir hançer sapladı canımı çok yakıyordu ama ondan vazgeçemezdim çünkü seviyordum onu bırakamazdım bana ihtiyacı vardı.
onu evine kadar götürdüm ve ayrılmadan önce herşey düzelecek merak etme ben seni seviyorum ve bırakmayacağım herzaman yanında olacağım dedim.
yukarı eve çıktığında ara sıra camdan bakmasını söyledim otobüsün tekrar gelmesine 45 dakika vardı ve neslihan yukarı çıkar çıkmaz müthiş bir yağmur yağmaya başladı üstüme düşen her bir damlası sanki yanan kalbimi söndürüyordu birden huzur doldu içim.
neslihan cama gelmişti ve bana bakarak elini cama koyup beni yağmurda bıraktığı için üzgün olduğunu belli ediyordu. birden içeri koştu ve tekrar geldi aşağıya bir şemsiye ve havlu attı. :)
ertesi gün evdeyim neslihanın telefonu kapalı ulaşamıyorum merakla bekliyorum içim içime sığmıyor dünya dar geliyor haber bekliyorum ama çıldırıyorum akşam saat 6 oldu ve bircan aradı bir yer söyledi ve hemen gel dedi.
gittiğimde neslihan koşarak bana sarıldı ve ben sadece seninim dedi. allahım nasıl bir yük kalktı üzerimden dedim gözlerimden yaş gelmeye başladı çok mutluydum. neslihana nasıl olduğunu sordum sabah erkenden doktora gitmiş doktorla konuşmuş yalvarmış temiz kağıdı almış ve o çocuk tabiki ailesine bunu söylediğinde neslihan bu beni zaten tehdit etti o yüzden gittim doktora temiz kağıdı aldım diyerek herşeye son vermiş.
aradan 4 ay geçti çok mutluyuz herşey çok güzel gidiyor neslihan ı evime götürdüm ilk defa. odamda uzanıyorduk ikimizde öpüşmeye başladık ve istesem sex yapabiliriz ama yapamadım benide o çocukla aynı keseye koymasından korktum herhalde dokunmadım neslihana.
aradan yine bi kaç ay geçti ve neslihana bir akşam yarı saat 2 de restoranda buluşalım dedim anlaştık.
karar aldım evlenme teklifi edeceğim.
yüzükleri aldım ve restorant da bekliyorum saat 4 e kadar bekledim çok defa aradım ilk çaldığında meşgule atmıştı sonra da kapatmıştı telefonu.
çok samimi olduğu bir arkadaşı vardı suzan onun yanına gittim durumu anlattım ve suzan bana neslihan seni hiç haketmiyor sen evlenme teklifi etmek için bekliyorsun ama o onu bir ara istemeye gelen çocuğun evinde şu anda dedi.
ölmeden öldüğünü hissetmek öyle birşey olsa gerek yıkıldım ama inanmak istemiyorum. neslihan ı aradım akian tekrar cevap verdi konuşmamız gerektiğini söyledim suzanla beraber gittim neslihanın yanına önce ben gittim neden gelmediğini sordum, dayım fenalaştı hastaneye kaldırdık durumu kötü fazla duramam yine gidicem dedi hemen suzan ı aradım içeri gelmesini söyledim suzan geldi ve neslihana ona herşeyi söyledim o çocukla yine görüştüğünü biliyor dedi ve gitti suzan.
neslihan a neden böyle birşey yaptığını sordum cevap vermedi sustu.
ona son olarak şunu dedim seni okadar çok seviyorum ki sana kızamıyorum dudağını sonkez öptüm ve yolun açık olsun dedim gittim.
şimdi evlenip boşanmış ve bir çocuğu var.
ama neslihan böy bir insan olduğu için aşk'ı suçlayamam ben o aşkı bulacağım :) -
mahalle arkadasimdi. ben 6-7 yaslarindaydim, o da benden bi 4 yas buyuktu sanirim. hic unutmam.. egekent, izmir'de otururduk. adi da serkandi, serkan erdogan. -
ikincisine henüz rastlamadım ama asla unutulmayacak olan ve şüphesiz en masum, en güzel, en saf sevilen olarak kalacaktır. bittikten sonra bazı gerçeklerle yüzleşiliyor çünkü.