kitabın ilk sayfalarından itibaren her ama her yerde “sanki benim için yazılmış” diyeceksiniz. sayfaları atladıkça bilinçaltınızdakiler birer birer gün yüzüne çıkacak, kitapta anlatılan kişiyle kendiniz arasındaki benzerliğe inanamayacaksınız. bazı yerlerde geçmişte yaşadığınız travmaları hatırlayıp duygulanacaksınız. hatta gözünüz dolacak, gece yatakta düşünmekten gözünüze uyku girmeyecek. bence kitapta kendini okutturan, bağımlılık yapan şey de tam olarak buydu. ancak eğer bitirebilirseniz gerçeğin büyüsü sizi rahatlatacak ve bundan sonra karşılaştığınız olaylara karşı anlayışınız ve bakış açınız değişecek.

kendime yaptığım en büyük iyilik bu kitabı okumak olabilir.
eğer kitapları altını çizerek okuyorsanız, beğendiğiniz bölümlerin fotoğrafını çekip paylaşıyorsanız bence bu alışkanlığınızı bir kitaplığına askıya alın. inanın ki kitabın 171 sayfasını da fotoğraflamak isteyeceksiniz, altını çizerseniz kitabınız çizgili kâğıda yazılmış gibi olacak.
yaklaşık 170 sayfa olması sizlere “bu kitap hemen biter be!” dedirtebilir. ama içeriği o kadar yoğun ki bunun kadar çok ara vererek okuduğum başka bir kitap daha hatırlamıyorum. 80 yaşını çoktan devirmiş olan yazarımız engin geçtan’ı da tanımak isterseniz ayşe arman’ın kendisiyle 17 eylül 2013’te yaptığı röportajı okumanızı öneririm.