-
hayatı seven insanlar hep iyi geldi.
çünkü onlar hep mutlulukları çoğaltıp, hüzünleri azalttılar.
küçük şeylerden mutluluk çıkartıp, birbirimize destek olduk onlarla.
hangimiz biraz tökezledi ise, tutup kolundan ayağa kaldırdı diğeri.
velhasıl;
"insan dediğin bir tuhaf yaratık. en hızlı başka bir insanla şarj ediyor kendini."
tek sorun yanımda, yöremde değil de; dağların ardında olmaları.
o sebepten ki;
yollar hiç bitmiyor...
ah o yollara olan özlemler de tabii. -
genelde kıymeti bilinmez. onlara derdinizi anlattıkça, içinizin karanlığını aydınlatmak için mum gibi yanar ve eritirler kendilerini. başkalarının dertlerini de kendilerine dert edinirler ama kendileri üzgün, mutsuz olduğunda etrafında onu teselli edecek kimse yoktur. böyle böyle de hayata küser, ya eriyip giderler ya da onlar da dark side' a geçer. -
mutlu insanlar. sürekli şikayet etmeyen, mızmızlanmayan, içi fesat ve yalancı olmayan insanlar. yardımseverlik arttıkça, güleryüzlü oldukça çevrende ki insanlar da daha mutlu olur. yoksa sabah sabah oflayan, poflayan insan iyi gelmez bünyeye.