1. yapılan bir​ araştırmaya göre gün içindeki konuşmalarımızın yüzde sekseni gereksiz ya da önemsizmiş. aklıma lao tzu'nun "konuşmadan önce düşün; gereği var mı? şefkat barındırıyor mu? kimseyi incitebilir mi? sessizliği bozacak kadar değerli mi?" sözünü getirdi. çoğumuz düşünmüyoruz.
    jimi
  2. wittgenstein'a göre "üzerinde konuşulamayan konusunda susmalı". alanı oldukça daraltıyor ve bilineni sorgulatıyor.

    bana göre de bu soru gereksiz kaygı yaratıyor, belirli bir amaç yüklüyor. bu sebeple ne konuşalacağına fazla odaklanmak manasız. her zaman söyleyecek birşeyi olanları bazen kıskanıyorum, bende o konuşma enerjisi hiç olmadı.