-
ana gibi yar olmaz.
herkes sana karşı değil, kendinden yana. -
hikayelerimizin çok küçük olduğunu.
ama yine de yaptıklarımıza ruhumuzu katarak bir şekilde anlamlandırmaya çalıştığımızı. -
insan olamayacağımızı. -
doğumumdan bu yaşıma kadar öğrendiğim ne varsa hepsini insanlardan öğrendim. -
olmadığım biri gibi davranmayı -
insan olandan sevgiyi olmayı başaramayanlardan öfkeyi -
ne bileyim yani ne diyeceksın ne diyeceğine deyip demiyeceğine hiç bişeyine diyen ne kimse kimseyi dinler ne bişey anlata bilirsin ne dinleyen ne olur... -
kendimi insanlaştırmamayı öğrendim. -
hiç.
hiç bir şey olduğum dışında.
ne kadar debelenirsen debelen, onlar nasıl gorüyorsa, görebiliyorsa, görmek istiyorsa öyle göründüğünü öğrendim.
ha bir de aralarında değişik bir iletişim var bunların. ben anlayamıyorum. dışarıda kalıyorum. o dili onlar öğrenirken piyasada olmadığımı öğrendim. bu iletişimsizliğin başka bir açıklaması olamaz zira.
bana da öğretin lan. olmadı kahrından ölmeyi öğretin bari.
bu yaptığınız hiç hoş değil. kendimi tecritteymişim gibi hissediyorum adeta. bak ağır konuştum. o kadar ağır konuştum ki lafımı geri alıyorum.
tecrite hayır. -
insanlardan sosyal olarak yapılan birçok sey öğrenilir, bunun birçok avantajı vardır elbette
ancak kötü yanı biz birbirimizi engelliyoruz duygularımızı köreltiyoruz, yaratanın bize armağan ettiği o mükemmel makine olan aklımızı kullanmak yerine dayatılan seyleri yasıyoruz robot gibi...
eger dünyaya tek basıma gelseydim belki sisteme bu kadar ayak uydurmak yerine kim olduğumu, nasıl ve nerden geldiğimi daha erken yasta sorgulamaya baslardım, belki de hepimizin bir gün hamam böceği olarak uyanması gerekiyor (bkz: dönüşüm - franz kafka) sorularıma cevap bulamazdım gene de ama sırf anormal insan muamalemesi yapmamaları için ot gibi yasamak , işe gidip gelmek , evlenmek , ömrümü çürütmek vs istemezdim, fırsat buldukça herkesin bu oranı dengelemesi dileklerimle ...