-
en geneli: anam babam üzülmesin.
kısmi: korkuyorum.
spesifik: borcum var. -
hayatımı hep erteledim.fırsatları teptim. zamanımı olabilecek en kötü şekilde olmasa da bayağı kötü bir şekilde kullandım diyebilirim.hata üstüne hata yaptım.geldiğim nokta trajikomik olmakla birlikte napak ölek mi? şuan hiç bir şey tatminkar bir şekilde ilerlemiyor.sinirleniyorum, kızıyorum, boşveriyorum, yeniden deniyor, mücadelemi vermeye çalışıyorum. ne istiyorsam, nasıl bir hayat istiyorsam bütün bunlar adına.hayat ve hayata dair hiç bir şey çok ciddiye alınacak şeyler değil. ama ölüm ciddi bir konu. acaba askerde beynim dağılacak mı diye gün sayıyor, son bir kaç ayımmış gibi yaşıyorum. ölmek böyle düşünceler içindeyken daha da ciddi bir şeye dönüşüyor. hayatın önemini anlıyor insan.
böyle olmadığı zamanlarda da hayat önemli ciddiye alsak da alamasak da önemli, istediğimiz hiç bir şey tüm çabalarımıza rağmen istediğimiz gibi şekilenmese de ölmek de bunu çözmeyecek. -
intihar etmek, kesinlikle caiz değildir, haramdır, en büyük günahlardandır. intihar etmenin günahı, bir adamı haksız yere öldürmenin günahından daha büyüktür.
yukarıda saydığım sebeplerden ötürü.
karmaşıklaştırmaya gerek yok. benim için bu kadar basit. -
lan ayda yılda bir var olmuşuz zaten. -
üşeniyorum -
Konuya farklı ve mizahi bir yaklaşım -
nasreddin hoca'nın kadılık yaptığı dönemde bir komşusu çıkagelmiş, yan komşusundan dert yanmış, uzun uzun anlatmış şikayetini, hoca dinlemiş kararını vermiş "sen haklısın"
sonra o gitmiş öbürü gelmiş bu sefer de o önceki gelen komşusundan dert yanmış, o da bana böyle yaptı şöyle yaptı demiş uzun uzun anlatmış. hoca dinedikten sonra kararını vermiş: "sen haklısın"
bunlara şahit olan hocanın karısı gelmiş; "o geldi anlattı anlattı haklısın dedin gönderdin, öbürü geldi o da anlattı anlattı ona da haklısın dedin gönderdin. yahu sen ne biçim kadısın? hoca da dönmüş; hanım demiş, "sen de haklısın"
bizim tartışma da bu hikayeye döndü, sanırım en önemli sebep intihar etmek için bir sebep bulamamak. -
cioaran'ın yorumuyla : " sadece,canım isteyince ölmek elimde olduğu için yaşıyorum: intihar fikri olmasa, kendimi çoktan öldürmüş olurdum. " dur sebebi. -
ölümden korkmak iyi bir vazgeçme sebebidir.
intihar bir reddediştir diyenlere de kızıyorum.
intiharı seçen ünlülere özellikle yazar ve şairlere kızıyorum.
yaşayarak vermelisiniz cezayı ölerek değil.
inadına coşkuyla yaşayarak cezalandırmalısınız onları.
tüm zorlukların üstesinden geleceğim ama gelemesem de önemi yok ezile büzüle bile olsa yaşayacağım!
yaşamak allah'ın bana tanıdığı bir hak, kimse için harcamayacağım.
bu dünyayı size zindan edenlere gülüşünüzle ceza vermelisiniz.
keşke s.plath, j.london, hamingway, c. pavase , zweig ve daha niceleri böyle deselerdi ve inadına uzun sağlıklı yaşasalardı. -
peki diyelim ki intihar ettik ama ya ölümden sonrası varsa , sonrası kocaman bir karanlık yada bir boşluk değilse , buradan başka içinde dert çekeceğimiz yeni bir dünya bekliyorsa bizi.
o zaman ne anlamı var , neden kafama bir mermi sıkıp o mermiyi heba edeyim ki sonrasında da iki gün üzülüp sonra unutacak olan o insanları o pahalı mobilyalarıyla donattıkları o güzel evlerinden çıkartıp rol yapmaya uğrastırayım , onca insanı neden derde sokayım ki o pis egolarını tatmin etmeleri için bir şans daha vereyim, hemde bir bilinmemezlik için. belki yarın kararım değişir veya çok şarhoş olurum ama bugun , hayır daha çok erken.