william ernest henley'in eklem iltihabı dolayısıyla bir bacağının kesildiği dönemlerde, 1875'te yayınlanan, martin eden'ı okurken varlığından haberdar olduğum ve levent cinemre çevirisini şahsım adına orjinalinden daha çarpıcı bulduğum şiir. tüylerimi diken diken etmeyi başarmış çok nadir yapıtlardandır.

invictus

out of the night that covers me,
black as the pit from pole to pole,
i thank whatever gods may be
for my unconquerable soul.

in the fell clutch of circumstance
i have not winced nor cried aloud.
under the bludgeonings of chance
my head is bloody, but unbowed.

beyond this place of wrath and tears
looms but the horror of the shade,
and yet the menace of the years
finds and shall find me unafraid.

it matters not how strait the gate,
how charged with punishments the scroll,
i am the master of my fate,
i am the captain of my soul.


levent cinemre çevirisi;

boyun eğmez

zifir gibi gece sardı dört yanımı
cehennemi karanlık çöktü omzuma
teşekkürler olsun, hanginiz, ey tanrı,
boyun eğmez ruhumu verdiyse bana.

istediğince zorlu olsun koşullar;
ne ağlar sızlar, ne de kaçarım;
en ağır silleleri vursa da kader,
ezilir belki ama eğilmez başım.

gazap ve acı dolu dünyadan sonra,
gidecek tek yer gölgelerin dehşeti.
yıllar geçtikçe yaklaşsam da yanına,
korkarım sanma ölümün efendisi.

varsın çok dar olsun kapısı cennetin,
varsın cezalarla dolsun kara kaplı,
benim efendisi kendi kaderimin,
kendi ruhumun benim tek komutanı.