-
- okudum
- okuyorum
- okumak istiyorum
-
youreads puanı (8.00)
"ishak' ı yirmi yaşlarındayken yazdım. büyük kente gelmiş bir taşralıyım o sırada. gürültü ve soğukta yazdığım o öyküler hep çocukluğumun kentiyle ilgili: antep. ishak, bir anadolu kentindeki gerçeklerin ne yorumudur, ne sorunlarının çözümü. küçük alçakgönüllü kesitlerdir bu öyküler. o kenti tanımaya çalıştım yıllar önce. mevsimlerine, yapı taşlarının çeşitlerine, toprağın kokusuna ve tüm sokaklarına, insanlarına, çocuklarına dikkat ettim: avcının iyisi uçanı vurur. iyi öykücü, akıp giden zamanın ritmini, onu durdurmadan kalemine uydurandır. bir süre birlikte döner o çarkla. ve bir ölü noktayı geçince bırakır. öyle gördük ustalarımızdan."
-
"tuhaf bir yaratıktır bu ishak. yıllardır bir işi var. aylı gecelerde ağaca konup yeryüzünü gözetler. tahtakuruları gibi alışkanlıklarının alçak duvarları arasında yaşamayı seven bir yığın insanın çekip iyimser bir çamura batırdığı teraziyi dengede tutmaya çalışıyor. bugüne kadar oldukça başarıyla yürüttü işini. hep bu garip gözleri. o iki parıltı, sarsıntısız görünen hayatımızın gizli bir köşesinde karanlık iki iğne deliğidir. öbür yanına sonsuz bir görüntü evreni iletiyor. bir anlam piresi gibidir ishak. uzak yerlere atlar. ama hep bu daldan yeryüzünü gözetler." -
onat kutlar'ın öyle herkese benzemeyen, sıra dışı bir dili var. öyküleri okurken bu dil, hikayelerin de çok önünde gidiyor bence. kitabı okurken ne anlatıldığını bırakıp, nasıl anlatıldığına odaklandığımı fark ettim çok defa.
kitaba ismini veren "ishak" ve "kediler" öyküleri biraz daha öne çıkıyor kitapta. yazarın bu öyküleri yazdığından henüz 23 yaşında oluşu ise, yazara hayranlığı arttırıyor. okunmalı.