-
tam da finallerin, bütlerin başladığı zaman. okul deli gibi yoğun. özellikle ana kampüs akşamları bile kalabalık. güvenlik önlemleri? şöyle örnek vereyim; ben istanbul üniversitesinde farklı bir fakültede okuduğum için beni ana kampüse almadılar. yanımdan iki tane erkek geçti, formasyona geldik dediler ve kimlik bile göstermeden ellerini kollarını sallaya sallaya geçtiler.
sinirleniyorum ve korkuyorum. kendimi geçtim şu ülkenin haline korkuyorum artık. annem beni her aradığında oraya gitme buraya gitme siyasi fikrini belli etme demek zorunda olmamalı. ablam, acaba yatay geçişle başka bir üniversiteye mi geçsen diye bir soru sormak zorunda kalmamalı. oda arkadaşlarımla konuşurken ana kapıyı kullanmayın arkadan girin dememeliyim.
gerçekten yoruldum. endişe etmekten, onu bunu şunu düşünmekten, haberleri acaba bugün başımıza bir şey geldi mi diyerek kontrol etmekten, hepimizi terör uzmanı yapan şerefsizlerin ülkece maşası olmaktan yoruldum. insanlar ölüyor. insanlarımız ölüyor ve biz onların ölmesini izleyip bizim başımıza gelmemesi için dua ediyoruz. acınası durumdayız. -
şimdi istanbul üniversitesi'nde öğrenim gördüğünüzü, yarın sabah 10.00'da finalinizin olduğunu ve bu finale çok çalıştığınızı düşünün. daha sonra böyle haberler gördüğünüzü, arkadaşlarınızın ve hatta lise öğretmenlerinizin bile sizin için endişe ettiğini, size mesaj atıp uyandığını düşünün. son olarak ise bu haberin evdekilerin kulağına gittiğini ve kızım acaba yarın gitmesen mi? bir sınavdan ne olacak sanki dediklerini düşünün.
bu olayı demin arkadaşım bire bir yaşamış ve telaşla beni aradı. sesi cidden çok kötüydü. kafası çok karışmıştı hatta gitmemeyi bile düşünüyordu.
yani bu olay üzerinden ülkenin mevcut durumunu, psikolojisini anlayabiliriz. artık çok uzaklardaki insanlar için, tanımadığımız insanlar için bile üzülür, endişelenir hale geldik. terör ülkeye bütünüyle girdi. artık terör evin içerisinde küçük çocukların yanında konuşulur hale geldi. düşünün bir aile çocuğunun çok çalıştığını bildiği halde o kadar emek verdiğini bildiği halde neden, ne için sınava girmesini istemez.
işte böyle endişe ve korku içinde yaşayan bir toplum haline geldik. artık aileler yeter ki çocuğuma bir şey olmasın, bir şey olmaması için okuluna gitmesin diye düşünüyor. her şeyi bıraktık sadece sevdiklerimizin canını düşünüyoruz. durum çok vahim çok..