insanın içini bir yandan coşturan ama bir yandan da hafiften bir inciten imagine dragons şarkısı...

içinde bulunduğum ruh hali karmaşasından belki, bağıra bağıra söylüyorum evde, ağlıyorum bir yandan üzerine bir rahatlama geliyor şarkı bittiğinde daha iyi hissediyorum. üstelik "i'm never changing who i am" derken... çırpınsam da değişemeyeceğimi, hayatımın böyle süreceğini böyle bağırarak söylerken iyi hissediyorum evet.

işte bu şarkının karma epizodumun soundtracki olma hikayesi.

şimdiyse benim varoluşsal kaygılarımın ötesindeki savaş hikayesini anlatayım. dan reynolds'tan dinledim ağlayarak yine...

tyler robinson adlı bir çocuk 12 yaşında kansere yakalanıp 4 yıl boyunca kanserle savaşıyor; ameliyatlar, kemoterapi radyoterapi... işte lanet olsun ki artık hepimizin bildiği tedavi protokolleri. 16 yaşında kanseri yeniyor. vücudu tamamen arınıyor.

tyler 'ın en sevdiği imagine dragons şarkısı da kendini bulduğu "it's time!" bir konserinde arkadaşları tyler 'a sürpriz yapıp dan reynolds ' a ulaşıyor ve konserde bu şarkıyı tyler ile birlikte tyler için söylüyor. belki de hayatının en mutlu anı...

yalnızca 4 ay sonra tekrar kansere yakalanıyor tyler ve bu seferki savaşını kazanamıyor... 18 yaşında hayatını kaybediyor.

ardından grup demonsşarkısını ve klibnini tyler'a ithaf ediyor. demons' 'ın sonunda; dan reynolds'ın gözünün içinden gördüğümüz görüntüler ise tyler ve dan'in birlikte it's time 'ı söylemesi...

bu hikayenin üzerine benim küçük hastalığım, varoluşsal denen kaygılarım ve hatta şu an çektiğim acılar ne kadar basit... ve ben hikayeyi içselleştirdiğimde tyler 'a göre ne kadar zayıf, ne kadar da güçsüzüm...

neyse...
şarkının nakaratını gördüğüm her boş duvara yazıp hayal dünyamda melodisini de oraya bir yere montelemek istiyorum. önünden gelip geçenler mırıldansın, belki gülümserler...

it's time to begin, isn't it?
i get a little bit bigger but then i'll admit
i'm just the same as i was
now don't you understand
that i'm never changing who i am