-
son 5-6 yıldır kısa aralıklarla başıma gelen durum. sabah uyanır uyanmaz başlayan ve akşam yatana kadar hiç susmadan bozuk plak gibi sürekli çeşitli müzikler ve bunlara kendimce yaptığım remixler bir türlü rahat bırakmıyor beni. zihnim sürekli meşgul durumda ve beni gerçekten oldukça yoran bir durum bu. yaptığım işlere de odaklanmamı engelleyen ve bazen de yolda dalgın dalgın gitmeme sebep olabilen bir sıkıntı aynı zamanda. şizofreni mi bu bilmiyorum ancak psikiyatr tavsiyesi almak şart sanırım. -
ergenlikte sony kaset çalardan kulaklıkla yüksek seste günde 10 saat müzik dinlemekten kaynaklanmaktadır. -
alakasız zamanlarda ve yerlerde başıma gelen hadise.özellikle sınav anında çok başıma geliyor.bir de engelleyemediğim için sınav sonuna kadar o şarkıcının playlisti kafamda dönüp duruyor, ilginç olay cidden. -
her şeye el atıyorum ya, bir zahmet buna da el atmak istiyorum. hiç alakası olmayan, geçmiş zamanda dinlediğim belki şarkıyı neden sabah kalkınca beynimin içinde duyuyorum? bakıyorum, mır mır da mır mır sözlerine eşlik ediyorum. kafamın içinde burak kut - gün batımı parçası vardı bugün, hadi buyrun... ne dinledim, ne bir yerden geçerken duydum. zaten pek çok kişi bilmez bile bu parçayı. -
kafanın içinde söylemek değil de uykudan şarkı söyleyerek uyanmak daha değişik bir olay. misal bu sabah my heart is yearnin diyerek uyandım.. -
neden herkes olumsuz yorumlamış anlayamadım; bırakınız orkestrayı kendi haline efendim, o kafanın içerisinde beyin besliyorsunuz, gıdaya ihtiyacı var; "yine kamyonlar kavun taşır / ama içimdeki şarkı bitti" demek daha mı iyi?^:cahit külebi :)^ -
buna en güzel açıklamayı inside out getirmiştir. (*:swh) -
bence günlük yaşamın özellikle sıkıcı olan süresini (mesela sevmediğimiz mesai saatleri gibi) çekilebilir kılmak için güzel bir olay. fırsat buldukça müzik dinliyorum zaten ama dinleyemediğim sürede de geniş bir yelpazede -bir nevi- müzik dinleyebiliyorum böylece.
ama benim de takıldığım konu; neden 90ların unutulmak üzere olan - ve aslında unutulması gereken- abuk şarkıları bir anda bangır bangır çalmaya başlıyor kafamda... nasıl yani, bu algıyı açan nedir, ne tetikliyor? bi bilsem...
bir de anlam veremediğim sabah şarkı söyleyerek uyanmak, ki bunlar çok alakasız; günlük dinlediğinizden çok farklı şarkılar olabiliyor.
mesela geçen sabah şarkılarını bilmememe ve dinlememiş olmama rağmen victor jara dinleme isteğiyle uyandım ne yani? rüyamda şili devriminde ya da darbesinde miydim neydim... neyse sonra da bu işte:(bkz: manifiesto - victor jara) çiziktirdim de oraya ruh halimi. bir garip valla... -
kafanın içinde konuşmaların çoğalmasından iyidir.
zira konuşa konuşa kendini tüketir insan. hiç fark etmeden yer de yer kendini. uykularına bile mani, düşlerine kilit olur.
ama şarkı öyle mi?
günün ilk saatlerinde o günkü uyanma ruh halime göre değişiklik göstererek başlar, gün sonuna kadar yine o canım ruh halimle birlikte evrilir.
bazen dayanamam palaşıveririm yanımda yöremde kim varsa yakın gördüğüm. benimle birlikte onun da kafasında çalsın diye. bulaşıcı da olabiliyor yani böyle durumlar.^:şikayet eden olmadı henüz çok şükür (halinden memnun gülümseme)^
mevzu bahis şarkı her türden olabilir. bir gün journey - mark eliyahu ile güne başlamışsam^:ki bu aralar tüm gün sürebiliyor o şarkı kafamın içinde. fazla kaptırdım kendimi müziğine sanırım^, başka bir gün nilüfer - müslüm gürses olabiliyor, başka bir zaman bir balkan şarkısının ezgisine açıp gözlerimi, günü mashar alanson'la tamamladığımı bilirim.
velhasıl kafada çalan şarkı iyidir. payaştıkça çoğalan mutluluk gibidir.
sebepsiz yere gülümsetir. -
kafanın içinde çalmasıyla kalsa yine iyi, ben kendimi o şarkıyı mirildanirken buluyorum,