dünyanın en uzun hüznü yağıyor
yorgun ve yenilmiş insanlığımızın üstüne
kar yağıyor ve sen gidiyorsun
ağlar gibi yürüyerek gidiyorsun
belki bulmağa gidiyorsun kaybettiğimiz
o insan ve tabiat çağını

dön bana ve dinle
kuşlar uçuşuyor içimde

loş bir keman solosu gibi
kuşların uçuştuğunu içimde
dön bana ve dinle.

karanlık denizlerin dibinde
birtakım incilerin olduğunu
birtakım incilere ve hatıralara
neden bağlı olduğumuzu unutma.

duy beni ve dinle
denizler boğuşuyor içimde.

unutma diyorum ama sen anla
anlat bizim de yaşamak istediğimizi onlara.