-
- okudum
- okuyorum
- okumak istiyorum
-
youreads puanı (10.00)
iki kumru, beyoğlu balo sokak'ta bir pencereye yuva yapar, sonra yumurtlayıp kaybolurlar. geride iki yavru kuş kalmıştır ve bu kuşlara acıyan ev sahibi ekmek kırıntısıyla beslemeye başlar. ev sahibi; asosyal, yalnız yaşayan, işi ve karnını doyurduğu pub dışında pek az evinden çıkan, ablasının evlendirme çabalarını her seferinde atlatan, her zaman gittiği pub'daki müşterileri gözlemleyerek haklarında gözlemler yapan ama sohbete pek karışmayan sessiz sakin bir orta yaşlı erkektir. "yazık, ölür bunlar" diye yemlediği kuşlarla arasında giderek zebercetvari bir bağ kurulacak ve o bağ aynı yere varacaktır.
-
özellikle anayurt oteli'nden oldukça esinlenmiş usta. yine yalnız ve asosyal bir adam, onu dışarıya bağlayan bir faktör (gecikmeli ankara treniyle gelen kadın/kumrular), sonra onların gitmesiyle yavaş yavaş deliliğe sürüklenme...
!---- spoiler ----!
hatta finalde de anlatıcı, tıpkı zebercet gibi intihar etmekte. ama onun yöntemi "kuşlarımı hiçbir yerde bulamadım, biraz da gökte arayayım" diye düşünüp galata kulesinden aşağı atlamak...
!---- spoiler ----!
bu isimsiz anlatıcı ne kadar ferhan abi, ne kadar değil? derya baykal'la ayrıldıktan sonra usta , halep pasajı'nın bitişiğindeki apartmanda oturuyordu. muhtemelen oradaki evinde beslediği kuşlardan yola çıkarak bu karamizahı yazdı. keza kahramanımızın her gün oturduğu, karnını doyurup şarap içtiği pub halep pasajı'nın teraslı barı olsa gerek (bir gün dayım da kendisini orada görmüş; hatta "rasim öztekin yanına gelene kadar suratı asıktı, rasim abiyi görünce güldü" demişti). keza anlatıcı da sık sık iş gezisi için istanbul dışına çıkıyor. bu özellikleri usta kendi hayatından almış olmalı. ama hiç şüphesiz o isimsiz kahraman bir ferhan şensoy değil...
ayrıca `kedittin direniş kitabında da anlattığı gibi, ferhan abinin gerçek hayatta beslediği kuşlar 2013 yılının bol biber gazlı beyoğlu'sunda hep telef olmuş.