dünyanın en güzel gülen insanını bu sefer bize hayat arkadaşı anlatıyor hem de iyisiyle kötüsüyle, birbirine bağlanmayan ve bazen daldan dala atlayan minik minik anı parçalarından oluşuyor kitap.

ama bu kötü anlamda değil.

o kadar samimi,böyle; o kadar sohbet eder gibi anlatmış ki gül sunal, sanki moda çay bahçesinde oturmuşuz da o kemalini anlatıyor biz gülen adamı dinliyoruz gibi... ve o hikayeler o insan o kadar güzel ki çay bitse de çaybahçesi kapansa da biz oturup dinlemeye devam edeceğiz...