kitap okumakla övünmek



  1. sözlük ortamlarında çokça yapılan şey. yapanı sevimsiz gösteren bir şey. olmamışlık. insan okuyorsa, zevkine uygun kitaplar buluyorsa ne güzel ama bununla egoyu beslemek hoş değil. bir de halkımız okumuyor diye ortalarda dolananlar var ki halkımız cahilcilerden farkı yok. ihtiyaç duyan okur bu hep böyle olmuştur.
  3. keşke herkes kitap okumakla övünse. alnına falan okuduğu kitabın adını yazsa, sürekli hava atsa. seve seve dinlerim açıkçası. hatta ad hominem'e bile razı olurum. şöyle ki;

    *ben haklıyım, çünkü bu hafta 3 kitap okudum!
    -peki, tamam.
    abi
  4. kitap okumakla övünmek eylemin odak noktasını kitap okumanın esansından uzaklaştırarak fiilin algılanan üstünlüğünden yararlanma yoluna gitmektir. kitap ortam olarak daha fazla bilginin aktarılmasına olanak verir ama bu kitap okumayana karşı garanti bir olgunluk vermez. açıkçası "kitap okumak eyidir" yerine kitapların kendisi hakkında konuşulsa daha yararlı olacağını düşünüyorum. netekim youreads'in en çok yorumlanan kitaplarına bakarsak 1984, kürk mantolu madonna, dönüşüm, hayvan çiftliği ve yabancı ilk sıralarda yer alıyor. bunların yerine homeros okuyan bir insan da yeteri kadar okumuş sayılabilir bence, horatius'un dediği gibi chrysippus ve crantor'dan daha açıkça söyler bize yunan şair neyin doğru, yanlış ve yararlı olduğunu. açıkçası kişisel olarak da gıcık kaparım bunla övünenden.
    zei
  5. herkesin az yada çok kitap okuduğu bir ortamda, işemekle övünmeye benzer.

    isteyen övünebilir bence, sakıncası yok.
    ulgan
  6. lüzümsuz ve tehlikeli bir harekettir. kitap okuyan insan hiç bir şeyden emin konuşamaz bu en iyi bildiği şey bile olsa. kitap okuyan sürekli tereddüttedir ama okumayan her şeyi kesin olarak bildiği için istediği gibi konuşur. kitap okuyan sadece üzerine tartışır kendi fikirlerini beyan eder ama okumayan daima haklı olduğu için tartışmasına gerek yoktur çünkü tartışma başlamadan kazanılmıştır. kitap okumak övünülecek bir şey değildir kitap okumak mantıklı da değildir ve bağımlılık yapıcıdır. ilişkileriniz sosyal hayatınızı olumsuz etkiler. artık hiçbir şey size çekici gelmez sadece kitaplara açarsınız kendinizi. bu yüzden övünmenin gereksiz bir şey olduğunu bilirsiniz. hele kitap okumakla övünmek absürttür. kitap okuyan acizliğinin bilincinde olan insandır. övünecek bir şey bulamaz. sadece fikir beyan eder kaynak gösterir belki ama övünemez. övünmek okumayanların hakkıdır. cehalet yanında mutluluğu ve çoğu durumda haklılığı getirir.

    sonuç olarak kitap okumakla övünmek gerçekten kitap okuyan birinin yapamayacağı bir davranıştır.
  7. kitap okumamakla övünmekten bi tık öndedir.
  8. kitabın ahlagini,gorgusunu ve edebini almamis insandir.bilgilidir ama edebini ayarlayamaz.susmasi gereken yerde bagirir,soze bence diye baslamaz nesnel bilgi verir gibi anlatir anlamaya calismaz kafasindakini vermeye calisir.kitabin ahlakini almazsaniz kitap yuklu merkep olurusunuz anlayacaginiz.

    bizim tarihimizde bilginler,alimler,dervisler sessiz sakin sorulmadikca konusmayan insanlar olarak cizilmedi anlatilmadi bosuna.
  9. kitap okumak elbette güzel ama daha güzeli okuduğunu anlayabilmek ikisini yapabilip övünmek ise bir sıkıntı yaratmaz.
  10. övünmelerin en güzelidir. lakin kişinin okuduğu kitapların, özellikle de edebiyat dışı olanların hemen hepsi tek bir dünya görüşünden, benzer yazarlarca yazılmışsa, yani okunan kitaplar kişinin sahip olduğu fikirleri yeniden gözden geçirmesine ve tartmasına vesile olmuyorsa övünmek yersiz olabilir. okuyacağı her kitabı, "düşüncelerinde ne kadar haklı olduğuna" kendisini tekrar tekrar ikna etmek üzere "özenle" seçen insanlar övünmese de olur. zira onların okumaları kültürlerini değil, sahip oldukları kanıları besler yalnızca.