adını unuttuğum bir islam düşünürünün muhteşem bir sözü vardı, demiş ki
"ben imanı, çil altın ile beyaz baldır önünde imtihan ederim"
komünizm de o hesap. ailemde, çevremde o kadar insan var ki gençliğinde azılı komünist ama şimdinin emlak zengini, iş adamı. sorsan kendilerine "ee komünizmdi hani" desen "oğlum onlar gençlikteydi" der. e anam, para yokken nenem de komünist olur. olmayanı, yokluğu nenem de bölüşür. adamlık para olduğunda komünist olabilmekte. adamlık, para varken zenginliğini bölüşebilmekte.

imkânsızlıklar içinde iken savunduğu fikirlerini, eline imkân geçince de aynı şekilde savunabilecek ve gereğini yapabilecek bir babayiğit var mı, kaldı mı öyle omurgalı adam? varsa gösterin elini öpelim.