-
akraba da din gibi; doğum, evlilik ve ölüm için var. insan psikolojisinin çok da aşamadığı konularda fiziksel ve ruhsal anlamda yalnız kalmaması ve güçlü olabilmesinin bedeli nedense ömürlük eylemlerle oluyor. ömrün boyunca belli rutinlerle ibadet eder akraba ziyareti yaparsan baban öldüğünde edecek duan, tabutu omuzlayan birileri olacaktır. olmazsa ne olur? orada birileri tutar ucundan insanlık ölmedi ya.
bana göre akrabanın zarar vermeyeni makbul, az görüleni, bir şey beklemeyeni makbul. dinin de böylesi iyi. fakat gerçekte kendi kimliğini bulmakta zorlanan, birey olamayan insanlar bu ikiliye aşırı bağlı oluyorlar. bazen mantıklı geliyor ama çekilmez dert yani. -
yıllar sonra çocukluğunu pic edip travmalar yasatip, cahildik o zaman diyen türleri de vardır.
evlerden irak... -
annemin deyimiyle "arkabağ" -
sinir bozar.
başkası olsa önemsenmeyebilir ama bir de akraba olacak diye düşününce ister istemez insanın sinirleri bozuluyor. -
ben olabilirim ya da benim kuzenler kimi tuttuğunuza bağlı, birazdan bizim dedenin tarlalara konducular gelir bekliyoruz. -
köküne kibrit suyu.