nefessiz bırakan film.

dramı çok ağır; ama bildiğimiz manada bir üzüntü yaşamadım. "tüh yazık oldu" gibisinden bir şey yaşamadım yani.hissetiğim şeyler için en doğru ifade 'nefessiz kaldım' olur; çünkü üst seviyede realist de bir filmdi aynı zamanda.

genellikle, bi filmi bitirir bitirmez en beğendiğim sahneleri bir kez daha izlerim. huyumdur bu, hoşuma gider bunu yapmak. ama arkadaş, ben bu filmin hangi sahnesini dönüp bir daha izleyeyim? cesaretim yok ya da yüreğim dayanmaz.

filmin son sahnesi için link:

https://www.youtube.com/watch?v=WvdCO0fjdUM

iyi bakın. şu sahnesiyle bile gerçekçiliğin zirvesine oynuyor. bebeğin suya düşüşüne bakın. dram falan yapmıyor, kamerayı bebeğin karşısına koyup uzun uzun beklemiyor zoom out işlerine bulaşmıyor. anında düşürüyor bebeği suya, anında. ve gerçekten de bebeği suya atıyorlar o sahnede. aklımı başımdan alan filmdir bu son sahnesiyle.