ünlü bir de tiradı vardır.

lysistrata - söyleyeceğim elbet. biz kadınlar savaşın ilk günlerinde haddimiz bildik, her yaptığınıza boyun eğdik. ağız açtırmadınız bize, sustuk. ama yaptıklarınızı beğeniyor muyduk? hayır. olanın bitenin pek ala farkında idik. çok defa köşemizden öğreniyorduk önemli işler üstüne verdiğiniz kötü kararları. içimiz kan ağlarken yine de gülümseyerek sorardık: “bugünkü halk toplantısında barış üzerine ne karara vardınız?” kocamızda : “sana ne ? sen karışma!.”der bizde susardık.
ben ağzımın payını almamak için susardım. ama ara sıra da ne kötü kararlara varıldığını öğrenir ve sorardık.: “aman kocacığım, nasıl olur, bu kadar çılgın bir işe nasıl girersiniz?” ama kocamız bize yukardan bakarak: “sen elinin hamuruyla erkek işlerine karışma. cenk işi erkek işi!” derdi.
doğru mu söylemiş uğursuz herif. başımızı derde sokuyordunuz, yine de bizim öğüt vermeye hakkımız yoktu. ama sonunda siz kendiniz başladınız bağırmaya ulu orta: “erkek yok mu bu memlekette?” diye, erkekler cevap verdi size: “yok,erkek yok bu memlekette!” işte o zaman biz kadınlar toplandık ve yunanistan’ı kurtarmaya karar verdik. daha bekleyebilir miydik? söz bizim artık, susmak sırası sizde. aklınızı başınıza toplar, öğütlerimizi dinlerseniz, işlerinizi biz yoluna koruz.