taze bir amca olduğum için beni çok etkiledi bu film. casey afleck oscar'ı dibine kadar hak etmiş . senaryo'da aynı şekilde oscar ödülünü hak etmiş.

!---- spoiler ----!

filmin başında lee cahndler'ın (casey afleck) monoton, bunaltıcı kapıcılık işinde yaşadığı zorlukları ve insanları memnun etmenin de ne kadarda zor olduğunu izliyoruz. lee karakterinin ruhsuz, kaygısız bir adam olduğu algısı var. film ilerledikçe lee'nin barda yaşadığı öfke patlaması bu karakterin alkolle ilgili sıkıntısı mı var diye düşündüm.
sonra lee yıllardır kalp kas ağrısı çeken abisinin ölüm haberi ile manchester'a gider. filmin başından sonuna kadar lee'nin boş, duygusuz ve psikopat, ürkütücü bakışları, karakterin geçmişini daha çok merak etmemize yol açıyor işte bu nokta da yönetmen ufak ufak flash back görüntülerle lee'nin geçmişini deşmeye başlıyor.
meğer lee chandler hayat dolu, renkli bir eş ve aile babasıymış. ancak bir dikkatsizlik sonucu yaşadığı felaketle lee chandler artık eski lee chandler değildir.

filmin en duygusal sahnesi scentofwoman
da bahsettiği sahne eski eşi ile yol üstünde konuştukları o sahne ve patrick'in buzdolabı sahnesi duygusal anlamda etkileyiciydi.
!---- spoiler ----!