izlediğimde charlie chaplin'in sinemaya etkisine ilk defa tanık olmuş ve şaşırmıştım. filmdeki mizah, espriler ve tarzın günümüzde hala kullanıldığını veya daha doğru ifade etmek gerekirse chaplin mizahına ne kadar aşina olduğumu fark etmiştim. chaplin'den epey esinlenmiş kemal sunal izleyince bunu ayan beyan görebiliyorsunuz zaten.

film chaplin'in sesli sinemaya daha fazla dayanamayıp sesli çektiği son 5 filmden biri olması lazım. sesin ve diyalogların filmlere zarar vereceğini düşünürmüş ve sesli filmleri de epey geç çekmiş. komünist olması hasebiyle amerika'dan gitmek zorunda kalmasıyla da başka film çekmemiştir zaten. bu filmde de komünizmin o dönem için ne kadar gerekli olduğunu da o size söylemese de hissedersiniz zaten.

film öyle etkili ve güzel yapılmıştır ki, filmi tek bir sefer dahi izlerseniz aklınızda tonla imge kalır ve kanı oluşur. mesela benim favori aşk filmlerindendir aynı zamanda.