sakinleşmeyi bile istemeyeceğim kadar çok öfkeli olduğum zamanlarda ilaç gibi gelen burzum şarkısıdır. içimdeki öfkeyi ciğerlerime dolmuş kırmızı ve zehirli bir duman gibi düşünüyorum. sonra derin bir nefes alıyorum ve yeniden verirken bu kırmızı dumanı ciğerlerimden boşalttığımı, öfkemden arındığımı hayal ediyorum. geride naar himmelen klarnen çalıyor. hayat devam ediyor sonra.