-
kalbimin demirbaş listesinin önceliğisin... hep inceliğim bu hâle kodu beni; huysuz ve uğursuz bir herif olsaydım daha münasip idi. -
- neden sana ihtiyacım var!?
- insan öteki ile varolur! -
bu soru aslında ayırmaya ihtiyacı olduğu temelinden hareketle yola çıkan birinin bu ihtiyacın nedenini arayışı idi.
madem ayırsam da biriz, madem yok farkımız, madem sen yine bensin, o halde sana ihtiyacım yok. -
ayırmak istiyorum ve anlamak kendimi.
baktığım her şeyde, yürüdüğüm her yolda nedendir seni buluşlarım?
bir ağaç altında, güneşte ve ayda, iki 7 de nedendir seni görüşlerim?
seni görmek kendimi görmek değil mi?
seni anlamak, kendimi anlamak.
sana ulaşmak kendime ulaşmak, seni sevmek kendimi sevmek değil mi?
sana yaptığım haksızlık kendime yaptığım haksızlık, seni öldürmek bile kendimi öldürmek değil mi?
seni içimde olanca coşkuyla, olanca aşkla yaşatmak kendimi yaşatmak değil mi?
neden sana ihtiyacım var, anlatabildim mi? -
esasında kimseye ihtiyacımız yok. belli başlı duyguları insanlara yaftalayıp insana mecburiyet görüşümüzün saçmalığını, o insanların hiç de o duygulara iliştirilecek insanlar olmadığını anlayınca göreceksiniz. -
kara delikler de dahil olmak üzere her şey o noktadan çıkmıştı. o. evrenin, yıldızların, ayın ve dünyanın ilk hali. herşey olmadan önce o nokta, o eylemsiz nokta vardı. bir şey vardı. o da noktaydı. zaman ise eylemsizlikten dolayı yoktu. başı ve sonu olmayan, sınırını bilmeyen o noktanın patlamasını dinleyen başka bir kulak olsaydı eğer, bu patlamanın evrenin bugüne değin işitilmiş en korkunç, en gürültülü sesi olduğunu duyacaktı. başkası yoktu. kulak da. nokta vardı. işte senden ilk o zaman, patlamayla ayrıldım güzel kelimem.
hatırla. söz verdik birlikte döneceğimize. yaklaşması yasak olan, parıl parıl parlayan bu ağaçlara oturacak, meyve verecek ve meyvedeki tohumlarla üreyecektik. yaşayacak, çoğalacak ve ölecektik.
hayır. elbette ağaçlarımız zaman denilen kurdun bizi kemirmesi ile yok olacaktı. baki olan ağaçlar değildi. baki olan bizdik. bulmak zorunda olduğumuz kimliğimizi haykırdığımızda kanatlı atlarımız gelir, bizi sonsuza ve kara deliklere daha da yaklaştırırdı. o kara deliklerden geçip de dönen olmadı. o yüzden sana tekilliği anlatamam. ama çoklukla. çoklukla.
çekirgeler gibiydik güzel kelimem. bu koca galakside gezegenden gezegene geçen ışıl ışıl kanatlı atlara binmiş ışıktan çekirgeler. ölmek. ölmek için nefes aldık belki. böylelikle sonsuzluğu anlamlandırabilecektik. üremek. çoğalmak için nefes aldık. böylece belki de tekilliği anlamlandırabilecektik.
hayırrrr, anlamıyorsun. yazgımız tek kişilik değil.
hayırrrrrr. dönüşün bu kanatlarla olmaz. bu cehennemde, ki cehennem çoklukta kaybolmak ve sana yardım edecek birini bulamamakla adını hakeder, tek kurtulmak yazgına ters. mümkün değil. çünkü ayrıldığın için ve ayıranı kullandığın için bir bakıma anetlisin. affedilenler bir cehennemden, karadeliğe kendilerini daha da yaklaştıracak başka bir cehenneme geçiş yapabilirler. cennet mi? kendi cennetinden mi bahsediyoruz yoksa bizim cennetimizden mi? bizim cennetimizde ne sen varsın güzel kelimem ne de ben. neden sana ihtiyacım var, şimdi anladın mı? -
artık farklıyız. bak farklı gözüküyor, farklı düşünüyor, farklı hissediyoruz. sen ile beniz. bize her yer cennet.
ayrılık cehennemimiz.
ortaya ise cenneti; ayrılığa karşı aşk ile kavuşmayı koyduk. hem kendi etrafımızda döneriz, hemi de aşk ile kavuşmanın.
önce söz vardı. kelam.
sonra sözü kalemle yazdık. kelimeler.
kendimiz, kelimeleriz biz. kelimeleri, paragrafları, bölümleri yazacağız. nihayetinde insanoğlu adlı bir roman ortaya çıkacak. bunu hep birlikte okuyacağız. sen güzel kelimem, okumak için, sendeki rengi, sana ihtiyacım var. -
16.04.2016 da 12:21 girilen son girinin sayısal ifadesi gibiyiz.
bir birine bakan aynı göz.
bir birine bakan 2 ego.
bir birine bakan 2 vicdan.
bir birine bakan 2 akıl.
bir birine dönmüş 2 beden.
farklılık bir kitap olsaydı sonsuz uzunlukta olurdu. ama bunun öğrettiği şey tüm bu farklılıklara rağmen hepimizin aynı olduğu belki de.
bana do ile başlayan bir şarkı yaz. do ile bitsin ve sonsuz uzunlukta olsun. tıpkı 1 ve 2 arasındaki zaman aralığı gibi. bana şarkı yazman için sana ihtiyacım var. -
farklısın. farklıyım. bunu iyi düşün. çünkü farklılıklardan yola çıkarak birbirimize ne denli benzediğimizi, hatta ve hatta aynı olduğumuzu, farklılıkların sadece birer sanrı olduğunu söylüyorum. dünya, zaman, madde hepsi ustaca bir ilüzyon. ve sen büyücü. sen, ilüzyonu biliyorsun. beni büyülemen için sana ihtiyacım var.
uzaklık yakınlığı, ölüm sonsuzluğu, ayrılık aşkı, gaddarlık merhameti çağırıyor zihnimde. seni ne olursa olsun seveceğime, senden ayrı olsam bile ayrı kalmayacağıma söz verdim. uzaklığın, sensizliğin bir önemi yok. ben seni yakınımda ve yanımda her daim hissediyorum. bana bu hissi yaşatman için sana ihtiyacım var.
bu kadar uğraştın benimle. ve pes etmedin. inat ettin. kazanmak ve toplamak için. neden? bu sorunun yanıtını duymak için sana ihtiyacım var.
ağlama. ağlatma beni. üzülme. ben gitmedim ki hiç. hep yanındaydım. sen saat başı düşünürken beni, aklım hep sendeydi. hatta son zamanlarda o kadar aklım havada ki. en net bildiğim şeyleri bile unutur oldum. bana hatırlatman için sana ihtiyacım var.
aşk keşke tek kişilik olsaydı değil mi? yok öyle yağma. sadece anlamak için ayırdın. sen ile ben. anlamak için sana ihtiyacım var.
ne çok ihtiyaç duyuyorum sana bir bilsen. -
göz kendini göremez. kendini tanımlayamaz bile. kendimi tanımlamak için sana ihtiyacım var. belki de bu yüzden en az iki çift göz bir tam ediyor. yarım kalmamak için sana ihtiyacım var.
bana seni istedim. kimi para diledi, kimi mevki, kimi şan ve şöhret. kimi hurilerle cennet sefası. ben seni diledim. bu yüzden, dileğim için, dileğimin gerçekleşmesi için sana ihtiyacım var.