niçin yalnızım



  1. yalnızım çünkü yalnız olmayı seçiyorum.
    yalnızım, çünkü terk edilmiş değilim.
    yalnızım çünkü kimsesiz değilim.
    yalnızım çünkü yalnız olmanın bir seçim olduğunu, dahası çok değerli olduğunu biliyorum.
    yalnızım çünkü uzun zamandır bunun hazzını bilmeden, insanların gözlerinin, bakışlarının ortasında, grupların göbeğinde deli dolu yaşadım.
    yalnızım çünkü kalabalık yaşamın, istediğim şey olmadığını anladım.

    hepimiz yalnız gibiyiz. peki değerli youreads yazarları, siz niçin yalnızsınız?

    edit : sentaks
  2. yalnızım çünkü hayattan keyif alabilmek için kimseye ihtiyacım yok. çünkü şu boktan hayatta, günün yorgunluğundan sonra kaçmak istediğim tek yer kendimle başbaşa kalabildiğim sığınaklarım. teorik yalnızlığımın giderilmesi kolay, ama ben böyle hissederken yine böyle hissettiğini düşündüğüm bir yalnıza yaklaşamadığım için yalnızım.
  3. klişe gibi duracak belki ama insan gerçekten yalnızdır. etrafınızdaki insanlar size sadece yalnızlığınızı unutturur. bu gerçeği unutmanın yoluna sosyalleşmek denir.
  4. duygusal açıdan bakacak olursak:

    "kadınlar zayıflık görmek isterler" gibi bir sav atıldı önüme. (kaldı ki türk kadını ne istediğini hiçbir zaman bilmemesiyle ünlüdür ama konu bu değil.) pek çok kez zayıf düştüm, pek çok zayıf olduğum nokta var; bu insan olmanın getirdiği yok edilemez bir gerçek. fakat ben 12 yaşımdan beri kimseye zayıflık göstermedim, beni doğuran kadına bile! öyle sanıyorum ki benim duygusal yalnızlığımın sebebi bu. gayet sevgi dolu bir insanım ama bunu karşımdaki insana tam olarak gösteremiyorum herhalde.
  5. etrafımdaki kalabalık bunun aksini göstersede bu durumu değiştirmiyor , he unutturuyor belki bazen ama insan uyurkende unutuyor sonuçta. yalnız kalamayan ve yalnızlığı sevmeyen insanları anlayamıyorum , ama sorun değil sevdiğim yalnızlığımla olan bağlarımızı güçlendiren bir komunikasyon eksikliği bu
  6. böyle daha iyi. kendimi daha iyi hissettiren biri yok. olsa giderim yanına niye yalnız olayım.
    porte
  7. “dışarıya kapanmak esasen içeri açılmaktır.huzur mu istiyorsun?az eşya, az insan." diye özetlemiş franz kafka
  8. yalnızlığa mecburum.
  9. uzak dur yakınıma 
    bu mesafe beni bozar 
    kimseler yanaşmasın 
    yalnızlık paylaşılmaz 

    inceden hatırlarım 
    o eski dostlukları 
    simdi herkes ayrı uçta 
    kaderini inkar eder 

    kimi yerer kimi över 
    her biri ilgi bekler 
    aman abi bulaşılmaz 
    yalnızlık paylaşılmaz 

    herkesle kaynaşılmaz 

    hiç mi yalnız kalmadın 
    su garip dünyada 
    ah o zaman anlarsın 
    yanlızlık paylaşılmaz 

    bir şarap bi sigara 
    sonbahar koynumda 
    yalnızlığı kokluyorum 
    kurutulmuş yapraklarda 
    yağmur yemiş topraklarda

    hislerime tercüman.