1. canlılarda solunum tepkimelerinde, son elektron alıcısının oksijen olduğu solunum şekli.

    elektronlar, moleküller tarafından ne kadar sektirilirse o kadar enerjiyi canlıya aktarabilirler. oksijen de canı çıkmış, enerjisi bitmiş bir elektronu bile tutabilecek kadar yetenekli olduğundan çok verimli bir solunum şeklidir.

    (bkz: oksijensiz solunum)
  2. glikoliz evresinden elde edilen pürivat'ın kreps çemberine dahil ettikten sonra elektron taşıma sisteminden geçirerek atp (enerji) yöntemi. insanlar oksijenli solunum yaparlar.