-
- okudum
- okuyorum
- okumak istiyorum
-
youreads puanı (8.00)
babası tiyatronun efsane isimlerinden tuluatçı “komik-i şehir” naşit bey, annesi kantocu amelya hanım, büyükannesi kantocu “küçük verjin”, dedesi kemani yorgi efendi, dayıları tuluatçı-düettocu niko ve kemani andre, kardeşi tiyatro-sinema oyuncusu selim... kısaca, kanında “oyuncu”luk olan bir sahne sevdalısı adile naşit... oyuncu, dış görünüşüyle klasik “yıldız” standartlarına taban tabana zıt sayılsa da oyunculuğuyla, sahneye/rollere hâkimiyetiyle, duruşuyla yıldızlaşmış bir isim olan adile naşit’in ailesinin ve kendisinin
hikâyesini dönemsel bağlamları da göz önünde tutarak- ele alıyor. üstelik bununla yetinmeyip, adile naşit’in hikâyesi yeşilçam’ın en güçlü olduğu dönemden ayrılamayacağından, yeşilçam sinemasına ve yıldız sistemine de eleştirel bir gözle bakıyor: kurgusal bir ürün olarak “yıldız” inşa sürecinin işleyişi ve toplumsal cinsiyet rolleri açısından yıldız, yeşilçam’ın temel özellikleri ve kimliği, kadın yıldızlar, ertem eğilmez ve arzu film ekolü, “hababam sınıfı”... hiç başrol oynamasa da yıldız sisteminin dışında bir “anti-yıldız” olan; “çarpık bacakların ve bücür boyunla asla başarılı olamazsın” denilse de önce kendini, sonra seyircisini yaratmayı başaran; hafızalarda anne rolleriyle yer etmesine rağmen aslında “başka türlü” bir oyuncu olabilecek adile naşit’e saygı duruşu niteliğinde bir kitap. (tanıtım bülteninden)
-
kitap fuarında görüp hevesle aldığım kitap. ben doğmadan önce vefat etmiş olsa da, filmlerinde canlandırdığı karakterlerle, tontişliğiyle hep bir sevgi duymuşumdur kendisine. hayatına dair pek bir şey bilmediğimden daha çok tanımak istedim bu kitapla.
kitaba gelince... yüksek lisans tezinden oluşturulmuş olan bir kitap olduğundan, akademik üslup ve yapılan atıflar yer yer beni bunalttı, o kısımların bir kısmını atlayarak, daha çok adile naşit'in anlatıldığı yerleri okudum genel olarak. ilgilenenler için yeşilçam döneminden de, yıldızlık kavramından da, dönemin siyasetinden de bahsediliyor kitapta.
hakkında bilmediğim çok şey öğrendim. babasının bu kadar büyük bir usta olduğunu, kendisinin başrolünde oynamadığı tiyatro oyunundaki repliklerin tamamını kayıt cihazı misali belleğine kaydedip yeni oyuncuyu çalıştırabildiğini, yardımcı rolde oynamasına rağmen altın portakal'da en iyi kadın oyuncu ödülünü alabildiğini ve daha birçok şeyi.
kitapta da belirtildiği gibi, keşke yeteneğinin %20sinden daha fazlasını yansıtabilselermiş bize.