-
kendimi bulduğum şiirdir.
kaç kişiyi öldürdüm düşlerimde
kaç kilo çekerdi yalnızlık
kaç kere ezildim altında
yaz yağmurlarının
belki de palyaçolar ağlardı pazartesi sabahları
her sirk geldiğinde ağlamaklı olurduk
hep ağlamaklı olurduk gülünecek halimize
kim sevmezdi çiçekleri filan
"ben sevmezdim" dedim, "yalan" dedi
bunu palyaço söyledi,
palyaço söyledi ben yazdım
yazdım, yazmasam ağlayacaktım
herkes ağlarmış biraz, ben de ağladım
sırf bu yüzden mi ağladım
alçaklık gibi bir şey oldu bu biraz
biraz birazdım her şeyden
dün biraz sinirlenmiştim mesela
yarın bir kadını seveceğim biraz
biraz biraz kör oldum bügünlerde
ama rakı kadehlerini boşaltmayın
eksilmesin hiçbir şey
hiçbir şeyden dahi olsa
kalsın biraz
umursamıyorum yılgınlığımı filan
çünkü sessizce yaşanmalı her şey
bir devrim sesszce olmalı mesela
ve her sözcüğüne inanmalı bir palyaçonun
bir palyaço neden yalan söylesin ki
ben palyaço olsaydım söylemezdim
marangoz olsaydım da söylemezdim
ben insan olsaydım yalan söylemezdim!
hem nereden çıkardınız palyaçonun yalnızlığını
kaç kilo çeker ki bir palyaço
hem neden yüzüme vuruyorsunuz
bir çirkin ördek yavrusu olduğumu
gocunmam ki ben, ben gocunmam
bir palyaço ne kara gocunmazsa
o kadar, o kadar gocunmam işte
rakı doldurun! eksilmesin
bitmedi, yazacağım daha
yazmazsam ağlayacağım çünkü
alçakça olacak biraz
hem biz o zaman kimdik ki, nerelere giderdik
her sokakta biraz daha eksilirdik
bilirdim, geceleri puslu puslu olurdu bazen
bazen birisi fısıldarmış gibi olurdu
"duyamadım", derdim, "tekrar et! "
sessizliğe bürünürdü o vakit her şey
sokaklar daha bir puslu
palyaçolar daha bir ağlamaklı olurdu
ve ben daha bir alçak olurdum
ağlardım biraz
hem sen kimsin, çekiştirme diyorum
hatta kuyruğuma basma diyorum
acıyor, tırmalarım,-
diyorum
kahrol, kahrol!
diyorum
geçen gün yüzüme rastladım bir ilan panosunda
korktum birden, kusacak gibi oldum
"olur öyle" dedi palyaço,
"herkes alçaktır biraz"
"otur ulan! " dedim, bağırdım ona
ben bazen bağırırım biraz
"rakı doldur! " dedim, "eksilmesin! "
ben bazen eksilirim biraz
aslında hepimiz eksilirmişiz biraz
bunu sonradan öğrendim
ben aslında her şeyi sonradan öğrendim
herkes herkesi sonradan öğrenirmiş
bunu da sonradan öğrendim
örneğin;
geçen gün bir kadınla seviştim
biraz değil çok seviştim
ya işte öyle palyaço
diyorum ki,
bunu da yeni öğrendim
sevişmek de eksilmekmiş biraz
kim sevmezdi ki kuş ötüşlerini filan
"ben sevmezdim" dedim, "yalan"
dedi
bunu palyaço söyledi
palyaço söyledi, ben yazdım
yazmasam, alçak olacaktım
hem ben roman da yazdım biraz
bazen diyorum ki, palyaço,
sen olmasan ben ne yaparım
alçakça eksilirim belki biraz
her yağmur yağışında yerindi dibine girerim
hiçbir kadının kasıklarını öpemem belki
ya da unuturum sonradan öğrendiklerimi
biraz biraz anlıyorum ki,
yüzler eller, o terli vücutlar filan
her şey plastikmiş biraz
haydi sirtaki yapalım palyaço
rakı doldur, yine eksildik biraz -
şiir turgut uyar, cemal süreya gibi birçok ikinci yeni şairine atfedilse de hiçbirinin herhangi bir eserinde bulunmamakla birlikte, onlar adına hiçbir dergide de yayımlanmamıştır. bu nedenle şiir özellikle turgut uyar'ınmış gibi bilinse de aslında elimizdeki tek veri ona ait olmadığı yönünde. muhtemelen ikinci yeni akımına uygun olarak yazılmış bu başarılı şiiri kendi adıyla yayımlamaya çekinen bir arkadaş turgut uyar, cemal süreya gibi isimlerle paylaşmış ve şiir son zamanların ünlü şiirlerinden biri olmuştur. -
''hem biz o zaman kimdik ki, nerelere giderdik
her sokakta biraz daha eksilirdik
bilirdim, geceleri puslu puslu olurdu bazen
bazen birisi fısıldarmış gibi olurdu
"duyamadım", derdim, "tekrar et! "
sessizliğe bürünürdü o vakit her şey
sokaklar daha bir puslu
palyaçolar daha bir ağlamaklı olurdu
ve ben daha bir alçak olurdum
ağlardım biraz..''
osman sonat öyle güzel okumuştur ki bir şiiri insan nasıl yaşar içine girer en güzel örneğidir klasik olacak ama aynı zamanda turgut uyar'a ait olmayan şiirdir. yine de kim yazmışsa ellerine sağlık bence gayet güzel olmuş. -
turgut uyar' a ait olmayan uydurma şiir. ne yazık ki turgut uyar' ın en bilinen şiiri(!)dir. bazı densizler ise utanmadan turgut uyar' ın en iyi işi derler buna sanki tüm turgut uyar şiirlerini okumuşçasına.
ayrıca can yücel' in en bilinen şiirlerinin de yine can yücel ile, cemal srüeya' nın en bilinen sikindirik aforizmalarının da cemal süreya ile alakası yoktur. bu da bir şey mi? borges' in en bilinen ve en iyi işi(!) denilen şeyin de borges ile alakası yoktur. amk internet kültürü! -
okudukça içimi acıtan şiir. kelime oyunları, seslenişler... osman sonant'ın sesinden de dinlemesi ayrı bir güzel. -
turgut uyar' ın olmayan şiirdir.
isterseniz yine sevin de bu şiirle turgut uyar' ı sevmeyin bari.
zaten bir şiir herkes tarafından seviliyorsa can yücel' in, cemal süreya' nın, turgut uyar' ın falan değildir. bu adamların şiirleri herkes tarafından hemen anlaşılıp da sevilebilecek işler değildir çünkü. nitekim cemal' in diye sevilen ne adkar iş varsa cemal' in değil, can yücel' in en çok paylaşılan 4 5 şiirinin(!) hiçbiri ama hiçbiri can yücel' in değil. göğe baktığınızın yarısı kadar kitaplara baksanız keşke.