yillar evvel guney koreli bi mektup arkadasi edindigim internet sitesi idi. kiz boyle her mektubu ozene bozene yaziyor, rengarenk desenler cizimler filan gonderiyordu. ben de genelde deftere yazdigim mektubu kocanindan koparip (kenarini makasla duzeltiyordum, o kadar da essek degiliz) duz beyaz biz zarfin icinde postaliyordum.

seklen cok matah olmasa da icerik olarak dolu mektuplar yazmistim, ve kizi epey etkiledigimi dusunuyordum. taa ki, 3-5 mektuplasmadan sonra kiz "ya kusura bakma da, ben senin yazdigin hic bi seyi okuyamiyorum, bilgisayara yazip onun ciktisini gondersen olmaz mi?" diye yazincaya kadar.

iste bu benim de pen pal maceramin sonu oldu bu, daha da kimseye mektup yazmadim