iyi dusunulmus, kendi icinde tutarli, sakin bir bilim-kurgu filmi... anladigim kadariyla senaryo danimarkali yazar kim fupz aakeson'a ait ve daha onceki bir kac danimarka filmine de dedigim gibi oldukca eli-yuzu duzgun hikayeler yaziyor bu adamlar.

ama isin duygusal kisimlari beni sarmiyor - ki bu filmde de bence aska yuklenen anlam abartili, her ne kadar gelisimi cok dogal ve inandirici da olsa...

jose saramago'nun körlük'te yarattigi dunyada kaosun baslamasi icin tek duyunun yitimi yeterli idi.. bu filmde kaybolan duyular cok daha yumusak bir gecis sirasi izliyor; once koku, sonra tatma duyulari gidiyor, ama insanlar bir sekilde uyum saglamayi basariyor... duyma yetenegi kaybolunca is cigrindan cikiyor, ama titresimlere dokunarak bile olsa hayata tutunabiliyorlar... korlukten sonrasini bilmiyoruz ama tahmin etmek zor degil... bu kurgu gayet mantikli; it makes perfect sense :)

"yarasalar renkli duyabiliyorlar midir acaba?"