"ona bir kolye vermiştim kendi sözlerinden
sürekli bir gülümseyişle yüzümdeki
görülmemiş bir ustalıkla acıyı ters yüz eden.
elbette bir ustalıktır bizim sevgimiz
mutlu bir yolcu gibi yol kenarlarındakilere el eden.
bu kentin her yanını unuttuk
kimbilir nerde daha bir postacı olurken. "

edip cansever