sevilen birine karşı en içten şekilde yapılması gereken şey. hayatı boyunca ailesinin yanında olan ama hiçbir zaman hepsiyle bir arada olamayan benim için çok daha önemlidir. ya birinin işi çıkıyor ya biri okumaya gidiyor bir şekilde ayrı kalıyorsun. her vedada sarılmayı bıraktığın anda özlüyorsun. bazen haftalar bazen aylarca ayrı kalıyorsun. ister istemez "ya bu sonuncusuysa" diye düşünüyorsun. "ya bu onu sonuncu görüşümse"... memlekete her gidişimde anneanneme tekrar sarılabilmenin mutluluğunu yaşıyorum, annemin kalbinin hala atıyor olması huzur veriyor, babamın güven veren duruşu korkularımı azaltıyor, abim ablam kardeşliğin tarif edilemez duygusunu yaşatıyor, en yakın arkadaşım kan bağı olmadan kardeş gibi sevmenin kıymetini hissettiriyor. böyle kıymetli duygular hissettiren insanlara karşı olan hislerinizi gizlemeyin. sevginizi gösterin ki mutlu olsunlar. mutlu etmek dünyanın en güzel şeyidir unutmayın. hiçbir sebep yokken gidip annenize sarılın bir gün nasıl yüzünün güldüğünü göreceksiniz. babalarımızla dedelerimiz arasında hep bir mesafe olmuştur. gidin boynuna sarılın "babam benim be" diyin. belli etmeseler de dünyanın en mutlu insanı olurlar. varsa kardeşiniz onu hiçbir zaman üzmeyin. onlardan daha yakın arkadaşınız olamayacağını unutmayın. ne kadar bilseler de onlara karşı olan sevginizi gösterin. ayrı düşerseniz uzaktan uzağa pek kolay olmuyor. aynı havayı solumayı bile özlediğiniz günler oluyor.

not: sevgi yumağı gibi durdum biliyorum ama artık kimse gitmesin istiyorum.