-
bir kişi seviliyorsa gerçekten vazgeçme diye bir şey olamaz sadece gittiğini kabullenirsin. -
hayatını özgür bir şekilde yaşayamayıp onun beklenti, değer ve isteklerine göre şekillendirdiğini fark ettiğin ve bunu fark ettiğin anda da ağlamak isteyip onu dahi yapamadığın buhranlı an. -
bencil olduğunu ve yaptığı yanlış hareketleri dosdoğru söyleyince tavsiyene ihtiyacım yok sen değiştin eski sen olsan böyle olmazdı dediği andır.
o senin eski ben dediğin sabır taşı oldu sineye çeke çeke, alttan ala ala. o eski ben zamanla düzelir diye diye salak gibi hissettim kendimi. ama hanımefendiye söyleyince değişmiş olduk. neyseki doğruyu söyleyen insanın kaybetmeyeceğini aksine kazanacağını net olarak bildiğim için içim çok rahat. -
kabullendiğiniz andır ,ama onu değil kendinizi ve onun için kendinize söylediğiniz yalanları .. -
karşınızdaki kişinin onaylamadığınız davranışının, anlık hatayla değil de, "saygısız" bir öze işaret ettiğini fark etmenizdir.
"aşkta gurur yoktur" deniyor, doğrudur, fakat özsaygı ve karşı tarafa saygı asla elden düşmemelidir. kaldı ki, özür dilemeye engel olan gurur da özsaygıyla çelişiyor denebilir. -
sevilen kişi senden vazgeçtiğinde,bende vazgeçiyorum diye avundugun eşiktir. -
daha iyisini bulduğun andır. en kısa yolu bu.
kimseyi kendinden daha fazla sevemezsin ve hep daha iyisini hak ettiğini düşünürsün.
bu sadece sevilen kişi için değil sevilen iş, sevilen yemek, sevilen elbise... hep daha iyisini buldukça diğeri büyüsünü kaybeder.
bu formül sadece söz konusu aile olunca çalışmıyo. çünkü zaten herkes en iyisine sahip. -
"...bir parça yalnızlığa öncekiler hazırlıktır,
insan bırakmaz sevdiğini sevmek insanı bırakır..."
sevilen kişiden vazgeçilmez eskisi gibi sevmezsiniz o kadar. -
sevişmeye zorlaması.
hem benim evlilik öncesi cinsel ilişkiye karşı olduğumu biliyor, hem de ondan kopamayacağımı da biliyor. böyle olunca da "bizim kanka olmaktan ne farkımız var ki o zaman?" tarzı sorularla "sevişeceksen seviş, yoksa çık git hayatımdan. başkası daha çok mutlu eder beni" imasında bulunuyor.
aşık olmak çok kötü bir şey işte (en azından benim için). insanın tüm değerleri tek bir kişi tarafından ele geçiriliyor. -
düz adam sami yaklaşımıyla, "şurama kadar geldi artık" cümlesinin kurulduğu seviye.