bu şiir aslında Özdemir İnce'den Nadejda ve Ossip Mandelstam'a bir selam, bir saygı duruşudur. onların hikayesi, onların özelinden de söyleyemediklerinin pişmanlığından insanlığı kurtarma çabası olarak okunabilir, geç olmadan. şair burada ne anlatmak istemiş? ikili gruplar halinde tartışınız :)

Nadejda Mandelstam'ın Ossip Mandelstam'a son mektubu