2000 yılından bir François Ozon filmi. yönetmenin ölüm (kayıp) üzerine üçlemesinin ilk filmi. Türkçesi "kumun altında" olan bu filmde sevdiği bir anda ortadan kaybolan bir kadının "inkar" sürecini ele alan yönetmen üçlemenin devamında Le Temps Qui Reste filmi ile kişinin kendi ölümüne yaklaşımını ele alıyor ve son olarak le refuge ile de kaybın ardından hayata tutunma / tutunamama hikayesi ile daireyi tamamlıyor.

üç film için de tartışmasız en doğru ifade bence "samimiyet" olacaktır. bu film özelinden bakacak olursak, kocası bir anda ortadan kaybolmuş bir kadının yaşadığı, kendisini delirme noktasına taşıyan kabullenemeyiş belki kimi izleyicilere anlamsız ya da "fazla" gelebilir. oysa bana tam tersine çok samimi ve gerçekten kaçmak için gösterilen gerçeküstü bir çaba gibi geldi ve hissettirdiği şey bu çabaya saygı oldu. gerçeğin bu derece saçma olduğu zamanlarda bazı reddedişler de varsın mantık çerçevesine oturmasın.

film müziği için, portishead, undenied