1. du
  2. evet, böyle insanlar var.
    ararsın bir şeyler yapmak için ama hep bir işleri vardır bunların.
    ne işleri olduğunu da bilemezsiniz. sadece "şu an işlerim var onları halledip geleyim" der ve insanı saçma sapan bir merak duygusu içinde bırakan kişilerdir.
    ayrıca, "ulan görüyon mu herkesin bir işi var. kendine bi baksana. ne kadar da boş bir insansın ya sen. allah pelanı vermeye emi senin" diye söylenir durursun deli deli.
    emin olun başkalarını geçiştirmek için böyle demiyorlar; harbiden de işleri var bu insanların.
    hep bir gizem, hep bir meşguliyet, hep bir dünyanın bütün yükü omuzlarında ve hayattaki sorumluluklarımın farkındayım pozları var bu insanların. sırf bu yüzden anlayamadım ben bu insanları çoğu zaman ve gıcık kaptım kendilerine.
    ta ki bir gün kendime bu insanların ne gibi işlerle meşgul olduklarını kendime araştırma konusu edinene dek. hehhe. :)
    (şaka maka artık benimde bir işim oldu sayelerinde.)
    neyse dostlar, baya baya araştırdım ben bu insanların işim var dediklerinde ne yapıp ne ettiklerini; sonuç olarak o kadar da işleri olmadıklarını, daha doğrusu iş dedikleri şeylerin ne kadar da boş beleş şeyler olduğunu anladım.
    uzun lafın kısası onlarda benim gibi işsiz insanlarmış onu anladım. tabi tek bir farkla: onlar aktif işsiz, benim gibiler de pasif işsiz; onlar boş beleş işlerle uğraşıp zaman öldürüyorlar, ben ve benim gibilerse boş boş durarak zaman öldürüyor.
    artık onlara eskisi kadar bir yandan öykünüp bir yandan da sövmüyor, ara sırada olsa sevip sayıyorum.
    (gerçi mevzu kimin neyi kendine bir meşguliyet yahut iş olarak görüyor olduğu aslında ama neyse işte.)

    not: kimisinin gerçekten de işi olabilir. onlara saygı duyarım. :)