-
ailemden çok fazla bir dini eğitim almadım. ilkokulda din öğretmenimden aldığım bilgilerle tanrı-din olayını az çok şekillendirdim kafamda. tanrı kavramını korku ile birleştirmiştim, içimden küfür eder sonra tövbe ederdim günah diye.^:uğur gürsoy^ lise yıllarında ailemin ilkokulda öğretilen mezheple uzaktan yakından alakası olmadığını kavradım, ama tanrı kavramı az çok aynı kaldı. sonra bir sevgili yaptım, camiye cumaya gider oldum. ^:çapsızlık^ lise bitince-kızdan da ayrılınca^:swh^- durup bir düşündüm, ulan bu kadar adaletsizlik var, bu kadar saçmalık var, bırak dini tanrı bile olamaz dedim koyu bir ateist oldum. arkadaşlarla tartışmalar, aileyi ikna çabaları... şu aralar sanırım düşüncenin son aşamasına geliyorum. seçeneklerimiz nedir: 1)tanrı vardır ve iyidir. 2) tanrı vardır ve öldü. 3) tanrı var ama umursamaz bi adam, ya da farkında değil bizi yarattığının. 4) tanrı yok. liste tanrıya verdiğin sıfatlar ve durumlarla uzar gider. benim en emin olduğum şey ise ilk seçeneğin olmadığı. tanrı eğer varsan böyle sınama olmaz kusura bakma, bu kadar adaletsizlik olmaz bir dünyada.
neyse sonuç olarak vardığım nokta, bu seçeneklerin hiçbiri önemli değil, ilk seçeneğin olmadığından eminsem diğerlerinin ne olduğu fark etmez, umrumda da değil. -
insan belirsizlikten korkar, kimsesizlikten de belirsizlikten korktuğu kadar korkar ondandır arayışı ve bulamadıkça rahatlatmak ister bulamayışı..bir de bir şey var deniyorsa varlığı kanıtlanır, yok diyen insana yokluğunu kanıtla demek geri zekalılıktır.. yani varsa vardır, yoksa olmayan şeyin davası yapılmaz -
ilk olanı düşünmek lazım, ilk insanı daha konuşamayan insanı tabii adem ile havva konusuna inanan birine bunu söylemek pek bir şey ifade etmez...tanrı meselesine bir cevap bulduğum için değil sorularıma bir cevap bulamadığım için inanç konusunda zayıfım..evet bir şey onu yapan olmadan olamazsa tanrı nasıl var olabiliyor..bu kainat kusursuz bir oluşumsa bunu yapan daha da kusursuzdur o zaman ama onun nedensiz olabildiğine inanabiliyoruz rahatlıkla çünkü o tanrıdır diyoruz...yani tanrı nedensiz-ezeli olabiliyorsa başka şeyler de gayet olabilir derim..ve bu arada tanrıya pragmatist yaklaşmak etik değil bence :) -
"tanrı bilincimiz, şeytan ise egolarımızdır" derim. -
varlığında yokluğunda yetmiyor -
Düşündüğümüz gibi andropomorfik olması gerekmeyen, var olup olmadığı belli olmayan, evrenin tarihini açıklamak için kendisine ihtiyaç duymadığımız, ancak yokluğu konusunda kesin kanıtımızın da olmadığı varlık.
Var ya da yok demeden önce, farklı tanrı görüşleri için Spinoza'nın panteizmi ya da Einstein'in tanrısına bakılabilir.
Ancak benim favorim Isaac Asimov'un son soru adlı kısa öyküsünde anlattığı ve aslında tanrının uzay/zaman'ın herhangi bir noktasında evrimleşmiş olan sıradan bir ırkın bireyleri olup olmayacağını düşündüren görüştür.
Bu öyküden sonra fark ettim ki, tanrının varlığı ya da yokluğunu tartışmadan önce insan, tanrının tanımını yapmalı. Bir canlı yaratmak imkansız mı? hayır, günümüz teknolojisi bile koşar adım bu noktaya yaklaşıyor. Bir gezegen yaratmak? Zor belki, ama bir gün yerçekimini kontrol edebilirsek neden olmasın? Bir yıldız yaratmak? Yeterince hidrojeni bir yere toplayıp sıkıştırın ve voila... yıldızınız hazır. Evren yaratmak? Faiziği yeterince anlayan bir ırk için neden olmasın?
Kısacası, uzay/zamanın herhangi bir noktasında evrimleşip yeterli bilimsel ve teknolojik gelişmeyi gösteren bir ırkın "tanrı" olamayacağını söylemek benim için mümkün gözükmüyor. Tabi bu, illa bir "tanrı"nın olduğu ya da böyle bir türün "tanrı" olarak adlandırılması gerektiğini göstermez.
(not: aynı öykünün ingilizcesini leonard nimoy'un (mr. spock) sesinden dinlemek isteyenler buradan buyurabilir.) -
insan, bilgi eksikliğini giderme yolunda soyutlamalara sığınmıştır. böyle başladı budalalığa! kendine, doğaya, bir anlam veremeyişiydi aptallığı.
tapılacak bir tanrı yaratmasıydı en büyük hatası.
(bkz: friedrich wilhelm nietzsche) -
tanrı yoksa bu hayatın da hiçbir anlamı yok. ahlaklı davranmak saçma, güçlü olanın güçsüzü ezmesinde hiçbir sakınca yok. hitler'e karşı çıkman gereksiz yani. susuzluktan ölecek olan bir çocuğa yardım etmenin mantığı yok. hedonist bir yaşam sür. hayatında özel hissedeceğin hiçbir bok olmasın. hepsi sıradanlaşsın. azıcık düşünen bir insansan bunun sonu intihar. seni değerli yapan tanrı'nın varlığıdır. emir-yasaklarıdır. bunlara ihtiyacın var. senin tanrı'ya ihtiyacın var. -
bazen şu turgut uyar şiirinin ona bağırdığını düşünürüm:
"ey kimse yok!.. ey bir mavinin unutulmasından
arta kalan!..
ey sen var mısın?..
ey olma!..
ah, yağmur başlayacak
ah, yağmur başlayacak
ah, yağmur başlayacak
ah, yağmur başlayacak
ah, yağmur başlayacak
ah, yağmur başlayacak
ah, yağmur başlayacak
gece olsa da sussam…
ben koşarım aşağlara koşarım
yıkanacak boğulacak su bulsam."
^:turgut uyar ^ -
yoksa sorun değil, hayal kırıklığına uğramam. öte yandan eğer varsa ve kendisi adaleti yerine getirmekle mükellef, bildiğimiz şekilde bir tanrıysa, o zaman gör sen eğlenceyi.