katıldığım bir düşüncedir. eğer bir yaratıcı kavramına inanılıyorsa açıkcası onun pek de alıngan olmadığını düşünmeli insanlar. inanan insan kendini bu kadar sıkmamalı, aman beni yanlış anlar, o kitapta bu günah, bu peygamber bu sevap demiş diye değil; kendi vicdanının sesini dinlediği için iyi hareket edip tanrısının onu anlayacağını düşünmeli.

ayrıca bu düşünce, küçükken bana din dersinde anlatılan tanrıya inanmadığımı fark ettirmiştir. benim ona takılmamdan, yeri geldiğinde küfretmemden, yeri gelip derdinin ne olduğunu düşünmemden dolayı eğer benim düşündüğüm anlamda bir varlıksa oturup beni izlemediğinden ya da umursamadığından bana kızıp cezalandırmayacaktır. bu anlatılan tanrı bana çelişkili gelince anlatılanları dinlememeye ve kendi düşüncemi oluşturmaya başladım.

eğer varsa ve kusursuzsa mizahını da ayrıca merak ediyorum.