tekil - enochian

Karanlığın geceyi sardığı gibi,
Zamanla ruhunuzu sarıverir yalnızlık.
Tüm ışıklarınızı yutar bir başınalıklarınız.
Karıncayla fil masalı gibidir yalnız olmak.
Sizi önemsiz görürler ve üzerinize basıp geçerler.
Daha ne kadar düşebilirim ki dersiniz.
Ama yalnızlık denen uçurumun daima daha da dibi vardır.
Yuvarlanır durursunuz ömrünüz boyunca en dip umuduyla.
Biraz bedeniniz,
Birazda ruhunuz parçalanacaktır.
Ama ebediyete kavuşacaksınızdır.
Yalnızlık iki dozdan ibarettir.
Soyut ve somut iki doz.
Somut yalnızlığın çaresi vardır daima;
Biraz para,
Kaslı bir vücut,
Belki birazcık kabuk.
İnsanlar ya kabuğuyla tanımlar karşısındakini,
Yada cebini dolduran kağıt parçalarıyla.
Soyut olan yalnızlığın ise çaresi yoktur.
Çünkü senin hissettiklerinin bir tanımı yoktur.
Kelimelerin açıklayamadığı olursun daima.
Bir salyangoz misali kabuğuna çekilirsin.
Korktuğundan değil,
Korkulan olduğundan.
Farklı olandan korkar insanlar.
Anlayamadıklarını uçsuz çaresizlikte boğarlar.
Denizin taktiğidir bu aslen;
Deniz kabuklarını sahile sürgün eder.
Çünkü farklı olanın yeri yoktur hiçbir bedende.
Ama öyle bir gün doğar ki griye bulanmış göğünde;
Yalnızlığı öylesine anlamlı kılar ki,
Şereflendireceğin bir ölüm umudu bırakır sol yanına.
Tebessümle veda etmek isteyen birilerinin hikayesi işte bu.
Fazlalığından kurtulmuş bir dünyanın,
Göğe sığmayan bir ruh ile başbaşa kalışının hikayesi...

Kitaba aşağıdaki linkten ulaşabilirsiniz: https://my.w.tt/nCzybI9RsM