maude julien'in kabuslarla dolu hayat hikayesini anlattığı bu otobiyografik eserde kafama takılan en önemli soru "insan yetiştirmek" üzerineydi. her ne kadar toplum doğrularıyla aykırı düşse de ailesinin doğruları, kendi çocuklarını mükemmel yetiştirme çabaları, "doğru nedir?" sorusuna temel oluşturur nitelikteydi.
kendi yarattığımız insana doğruyu ve yanlışı yine kendi bildiğimiz doğru ve yanlışlarla öğretirken, özellikle y jenerasyonununda görülen "topluma aykırı doğru" kavramı yeni bir çocuk yetiştirme biçimi olarak karşımıza çıkmakta.
her ne kadar maude'un ailesinin korkunç işkencelerle kendisine disiplin sağlamaya çalışması uç bir örnek de olsa, toplum doğrusundan sıyrılmanın, tabiri caizse "kafasına göre çocuk yetiştirme"nin sakıncaları ve çekiciliği arasında kaldığım ve yeni bir hayata şekil vermekten vazgeçme kararına vardığım sarsıcı bir kitaptı.

not: sanırım henüz türkçe baskısı bulunmamakta lakin çevrilir çevrilmez okumanızı önerebileceğim kitaplardan. bir yanda vahşet bir yanda masumiyet derken okuduğunuzda kendi kendinizi sorgularken bulmanız çok olası.